وَ إِذْ أَخَذْنا ميثاقَ بَني‏ إِسْرائيلَ لا تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً وَ ذِي الْقُرْبي‏ وَ الْيَتامي‏ وَ الْمَساکينِ...

ویاد آورید هنگامی را که از بنی اسرائیل  عهد گرفتیم که جز خدای را نپرستید و نیکی کنید دربارۀ پدر و مادر و خویشان و یتیمان و فقیران و به زبان خوش با مردم تکلم کنید و نماز به پای دارید و زکات مال خود را بدهید پس شما عهد را شکستید و روی گردانیدید جز چند نفری و شمائید که از حکم و عهد خدا برگشتید.

نکته: قرآن در طبقاتی که امر کرده به آنان احسان شود، ترتیب را رعایت کرده است. اول طبقه ای را ذکر کرده که احسان به او از همه طبقات دیگر مهم تر است و بعد طبقه دیگری که باز نسبت به سایر طبقات استحقاق بیشتری برای احسان دارد. اول پدر و مادر را ذکر کرده و پیداست که از هر طبقه دیگری به احسان مستحق ترند... پس آن دو از سایر خویشاوندان به آدمی نزدیک ترند.