ماه رجب دارای شرافتی عظیم و مکانتی بزرگ است. یکی از جهت های شرافت این ماه آن است که از جمله ماه های حرام بوده و ماه دعا و مناجات است. این ماه در زمان جاهلیت نیز با این خاصیت خود معروف بوده است. و مردم آن روزگار برای برآورده شدن حاجات خود همواره آن را انتظار می کشیدند.

اما روز اول ماه رجب: از عمل های مهمه این روز روزه و خواندن نماز حضرت سلمان می باشد. دعایی که نسبت به روزه روز اول در الاقبال سید بن طاووس-قدس سره- روایت شده است. اما در خصوص روز اول ماه رجب روایات معتبری وارد شده است که در اینجا تنها یکی از آنها را ذکر می کنیم و آن روایتی است که شیخ صدوق در کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال و نیز کتاب امالی خود ذکر کرده است:

رسول اکرم(ص) فرمود: بدانید که همانا ماه رجب شهر الله الاصم است، هیچ یک از ماه ها در حرمت و فضلی که در این ماه درنزد خداوند دارد با آن برابری نمی کند و مرمان جاهلیت ، در حال جاهلیت خود آن را بزرگ می داشتند و چون اسلام آمد چیزی جز فضل و تعظیم برآن نیفزود.

آگاه باشید ماه رجب ماه خداوند و ماه شعبان ماه من و ماه رمضان ماه امت من است. بدانید هر کس یک روز از رجب را از روی ایمان روزه بدارد مستوجب رضوان خداوند بزرگ خواهد شد و روزه اش در این روز غضب خداوند را فرو خواهد نشاند و علاوه دری از درهای آتش را به رویش خواهد بست و اگر تمام زمین را پر از طلا نموده در اختیار او قرار دهند. بیش از اجر این روزه نخواهد بود و پاداش او با چیزی از امورات دنیا جز حسنات کامل نخواهد گردید مشروط به اینکه عملش را از روی اخلاص و برای خدا به جای آورد. و... ( برگرفته از کتاب ترجمه المراقبات میرزا جواد آقا ملکی تبریزی ص 160)