پژوهش در تاریخ روابط اسلام با دیگر امت‏ها و ادیان نشان از آن است که گردشگری و سیر و سیاحت در سیره معصومین نیز جایگاه ویژه‏ای داشته است. اولیاء الهی و پیامبران از حضرت آدم تا پیامبر خاتم(ص) مسافرت‏های مختلفی را به دلایل متعدد انجام داده‏اند که نتیجه این مسافرت‏ها تحولی عظیم و بهبود اعتقادی را برای جوامع به ارمغان آورده است. سیاحت در فرهنگ اسلامی نه فقط برای تفریح است بلکه برای رسیدن به ژرفای حقایق و فزونی اطلاع از پیشینیان و باورهای دینی انسان می‏باشد. در روایات متعدد تاکید بر زیارت انبیاء و ائمه اطهار شده است و در اسلام اعتقاد بر این است که انبیاء الهی و امامان معصوم بر گردن دوستان و پیروان خود عهد وپیمانی دارند که هرگز جدا نمی‏شود و این عهد زمانی به کمال می‏رسد که آرامگاه امام خود را زیارت کنند. گردشگری دینی مبتنی بر ادای فریضه‏های دینی از طریق اماکن مذهبی و بقاع متبرکه است، زیارت قبور مطهر و پاک پیشوایان دینی موجب افزایش ایمان و سبب تقویت و تکامل روح انسان و علاوه بر آن موجب ازدیاد گرایش مسلمانان به آثار اسلامی می‏شود. در این مقاله تلاش می‏شود با توجه به منابع چاپی و الکترونیکی موجود، موضوع گردشگری دینی با تاکید بر آیات قرآن و روایات مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه: گردشگری دینی، گردشگری و قرآن، گردشگری و روایات