شرح دعای روز نوزدهم ماه رمضان؛
در دعای روز نوزدهم ماه رمضان می‌خوانیم: «اللهمّ وفّرْ فیهِ حَظّی من بَرَکاتِهِ»؛ خدایا از برکات این روز حظ و بهره زیادی نصیب من گردان. بدیهی است که روز نوزدهم محصول شب قدر آن است چون روز از شب ایلاج می‌شود(حدید۶). بنابراین روز قدر ترنم شب قدر است و برکات فراوانی دارد و مهمترین برکات، ذکر قلبی و توجه پیوسته به خداوند کریم است.
یکی از راه‌های بهره‌مندی از ماه مبارک خواندن قرائت و تأمل در ادعیه ویژه و پرمحتوای این ماه است؛ برای مثال دعای هر روز این ماه سرشار از مفاهیم ارزشمند است. در ادامه مروری بر مفاهیم این ماه خواهیم داشت؛
«اللهمّ وفّرْ فیهِ حَظّی من بَرَکاتِهِ وسَهّلْ سَبیلی الى خَیْراتِهِ ولا تَحْرِمْنی قَبولَ حَسَناتِهِ یا هادیاً الى الحَقّ المُبین».
خدایا زیاد بگردان در این روز بهره مرا از برکاتش و آسان کن راه مرا به سوی خیرهایش و محروم نکن ما را از پذیرفتن نیکی‌هایش، ای راهنمای به سوی حق آشکار.
انسان روزه‌دار در این روز از خداوند متعال درخواست می‌کند:
الف) نزول برکات
«اللهمّ وفّرْ فیهِ حَظّی من بَرَکاتِهِ»؛ خدایا از برکات این روز حظ و بهره زیادی نصیب من گردان. بدیهی است که روز نوزدهم محصول شب قدر آن است چون روز از شب ایلاج می‌شود و بالعکس؛ به طوری که در قران کریم می‌خوانیم: «يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَهُوَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ»(حدید۶). بنابراین روز قدر، ترنم شب قدر است و برکات فراوانی دارد و مهمترین برکات، ذکر قلبی و توجه پیوسته به خداوند کریم است. مولای متقیان علی(ع) در وصف انسان پارسا و متقی می‌فرماید: «و یصبح و همّه الذکر: انسان متقی صبح که می‌شود، تمامی همتش ذکر خداوند متعال است.
به قول مولوی: چون که با حق متصل گردید جان / ذکر آن این است و ذکر این است آن
خالی از خود بود پر از عشق دوست / پس زکوزه آن تراود در اوست
چون خداوند متعال فرمود: «فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ»(بقره/۱۵۵) ذکر کیمیای است که ذاکر و مذکور را به هم متصل می‌کند .
ب) شوق خیرات
«وسَهّلْ سَبیلی الى خَیْراتِهِ»؛ خدایا راه خیرات و بخشش را در این روز برایم سهل و آسان گردان. بدیهی است بزرگترین موانع بخشش و احسان در انسان، مرض حرص و بخل است. مولای متقیان علی(ع) فرمود: «أقبَحُ البُخلِ مَنعُ الأَموالِ مِن مُستَحِقِّها» زشت‌ترین چهره حرص و بخل آن است که انسان مال و ثروت داشته باشد و به افراد مستحق پیرامونش نبخشد. اما کسی که شوق احسان و بخشش دارد، نشانگر آن است که خداوند متعال راه خیرات را برای او باز کرده است و درخت کرم در او ریشه دوانده است.
به قول سعدی: درخت کرم هر کجا بیخ کرد / گذشت از فلک شاخ و بالای او
ج) قبول حسنات
«ولا تَحْرِمْنی قَبولَ حَسَناتِهِ یا هادیاً الى الحَقّ المُبین»؛ خدیا مرا در این روز از حسنات مقبول محروم مساز، ای راهنمای به راه حق آشکار.
بدیهی است که آنچه انسان را از حسنات مقبول باز می‌دارد، آلودن نیکی و خیرات به منت و اذیت است؛ چنانکه قرآن کریم می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَى»(بقره/ ۲۶۴) ای کسانی که ایمان آورده‌اید آنچه را که مستحقان دادید با منت نهادن و آزار کردن باطل نکنید. مولای متقیان فرمود: «جَمالُ الإحْسانِ تَرْكُ الامْتِنان» زیبایی و مقبولیت احسان در ترک منت و آزار دیگران است.
به قول حکیم فردوسی: بترس از خدا و میازار کس / ره رستگاری همین است و بس
بی آزاری و سودمندی گزین / که این است فرهنگ و آیین و دین
منبع: شرح دعاهای روزهای ماه مبارک رمضان - به قلم اسماعیل منصوری لاریجانی
