به رغم آنکه سبک نگارش، مطالب عرفانی و ذوقی، کاربرد لغات و اصطلاحات آن بی نظیر است شناخت کمی از آن وجود دارد و آثار انگشت شماری درباره آن به رشته تحریر درآمده است.
سبک ویژه آن همچون آوردن افعال وصفی، به کارگیری استعاره و تشبیهات، آوردن عبارات عربی پی در پی، مطابقت موصوف و صفت و...، به کار گیری آرایه های لفظی، آوردن لطایف دلنشین، استفاده از ادبیات فارسی برای تحکیم وتفهیم مطالب و... از مهم ترین امتیازات این تفسیر است.
عدم ترجمه تحت اللفظی آیات و بررسی لغات و شأن نزول آن و در برخی موارد، استفاده از لغات، مترادفات و به کاربردن صنایع ادبی بسیار دشوار را می توان جزو کاستی های این تفسیر برشمرد.

کلید واژه:
تفسیر قرآن، تفاسیر فارسی، معین الدین فراهی هروی.