الهام رئیسیان
ایراندخت جمشیدی مقدم

پرورش دو امام بزرگوار امام حسن و امام حسین و دخترانی چون زینب و ام‏کلثوم شواهدی بر الگو بودن این مربی الهی است، در بررسی سیرۀ حضرت فاطمه در تربیت فرزند، این موضوع‏ها، شایسته بررسی هستند:
حضرت فاطمه به تربیت همه جانبه فرزندان خود اهتمام ویژه داشت، در تربیت جسمانی به پرورش جسم فرزندان خود و سلامت و تغذیه آنها اهمیت می‏داد.ایشان خود فرزندانش را شیر می‏داد و گاهی خود غذا نمی‏خورد تا شوهر و فرزندانش غذا بخورند و وقتی فرزندان حضرت بیمار می‏شدند از پیامبر می‏خواستند تا برای سلامت آنها دعا کند. در بُعد تربیت روحی و عاطفی نیز دختر پیامبر با وجود سختی‏های زندگی، محبت و مهر مادری را از فرزندان خود دریغ نمی‏کرد و خود به کارهایشان رسیدگی می‏کرد، با آنان هم بازی می شد و برایشان شعر کودکانه با مفاهیم سیاسی، اجتماعی و اعتقادی می‏خواند. حضرت فاطمه زهرا نگران رشد صحیح فرزندان و سرنوشت آنان بود و حتی به علی وصیت کرد که با امامه، خواهرزاده فاطمه ازدواج کند؛ چرا که امامه همانند فاطمه با فرزندان او مهربان بود.
تکریم و احترام کودکان و رعایت عدالت و مساوات میان آنان از دیگر ویژگی های سیرۀ تربیتی آن حضرت بود. تربیت دینی و معنوی کودکان به مراتب مهم‏تر از جنبه‏های دیگر تربیت است؛ چرا که هدف اصلی تربیت فرزند، حرکت به سوی عبودیت است. در مسیر تربیتی فاطمه نیز تشویق به کارهای عبادی اهمیت ویژه ای داشت. در این کار افزون بر راهنمایی‏های گفتاری، از طریق رفتار عملی نیز الگویی شایسته برای فرزندان خود به شمار می‏رفت و مفاهیمی چون ایثار، خدامحوری و توکل به خدا در همه امور را به صورت عملی به آنان می آموخت.

کلیدواژه: تربیت کودک، حضرت فاطمه ، فرزندان، مادران، تربیت اسلامی.