علی عمر ارمیص(الرمیص)(Ali Omar Ermes)، هنرمند لیبیایی ـ بریتانیایی هفته گذشته پس از سالها اقامت در بریتانیا بر اثر کرونا دار فانی را وداع گفت. او در خلق تابلوهایی با اقتباس از اشعار شاعران مشهور جهان عرب و کلمات قرآن بسیار توانمند بود و شیوهای منحصر به فرد داشت.
ارمیص حروف عربی را با رنگهای جذاب و بسیار زیبا در تابلوهایش ترسیم میکرد و در کنار این حروف از جملات قصار اخلاقی و فلسفی و ضربالمثلهای عربی بهره میبرد و چشم هر بینندهای را خیره میکرد.
این هنرمند متعهد مدافع مظلوم و افشاگر ظلم و دیکتاتوری بود و بخشی از درآمد حاصل از تابلوهایش را در نمایشگاههای مختلف به ملتهایی مانند عراق، سوریه و فلسطین اختصاص داد. به مناسبت درگذشت علی عمر ارمیص در این گزارش نگاهی به زندگی و آثار او خواهیم داشت:
علی عمر ارمیص در سال ۱۹۴۵ میلادی در طرابلس، پایتخت لیبی دیده به جهان گشود، او در دانشگاه «پلیموث» در جنوب غربی انگلستان در رشته معماری و طراحی درس خواند و پس از فارغالتحصیلی در سال ۱۹۷۰ به لیبی بازگشت و در نشریه «الفنون» این کشور مشغول فعالیت شد.
بنا به گزارش «القدس العربی»، او در جشنواره جهان اسلام در بریتانیا در سال ۱۹۷۶ به عنوان مشاور هنرهای بصری فعالیت کرد. از سال ۱۹۸۱ در بریتانیا اقامت گزید و در بسیاری از فعالیتهای هنری جامعه اسلامی بریتانیا شرکت کرد.
ارمیص دوران پایانی عمرش را با فعالیت در شبکههای اجتماعی سپری کرد و تجارب هنری خود را در یوتیوب و دیگر شبکههای اجتماعی به اشتراک گذاشت. در بریتانیا، امارات(دبی)، اردن و دیگر کشورها نمایشگاههایی برپا کرد و آثار هنریاش در حراجی «کریستی» لندن به نمایش گذاشته شد.
نگهداری آثار ارمیص در موزههای جهان
گزارش «عربی ۲۱» نیز حاکی است آثار این هنرمند مسلمان در موزه بریتانیا، مؤسسه «اسمیتسونین» واشنگتن و موزه «آرمیتاژ» سن پترزبورگ روسیه نگهداری میشود، همچنین کلکسیون آثار وی از سوی کلکسیونداران مشهور جهان خریداری شده است.
او در تابلوهایش حروف عربی را به زیبایی ترسیم کرده و پیشگام جنبش حروفیه(به کاربردن حروف عربی به شکل هنری) بوده است و معتقد بود که حرف ارزش هنری دارد و تابلوهایش آثاری هنری و تجسمی و ترکیبی از رنگ و سخنان و اشعار ماندگار بوده و با خوشنویسی مرسوم عربی متفاوت است.
ارمیص به رسالت هنر ایمان داشت و معتقد بود از این رسالت باید برای انتقال زیباییهای میراث و تمدن اسلامی بهره برد و این رویکرد را تا پایان عمر حفظ کرد.
آثار این هنرمند لیبیایی در موزههای مختلف جهان از جمله در مالزی، کشورهای حاشیه خلیج فارس، بریتانیا، آمریکا و دیگر کشورها در معرض دید عموم قرار گرفت و در آثارش بر رابطه میان هنر، ارزشها، علم، اخلاق، زندگی و مرگ با اقتباسهای قرآنی، شعری و ضربالمثلهای عربی متمرکز بود.
همکاری در ساخت مسجد «المنار» لندن
او در فعالیتهای خیریه در میان اقلیت مسلمان بریتانیا سهیم بود و در ساخت مسجد و مرکز فرهنگی اسلامی «المنار» لندن که از مراکز اسلامی مشهور اروپاست، نقش مهمی داشت.
وی در زمان حیات در گفتوگو با «امارات الیوم» گفته بود که هدفم از این نوع هنر و آثار هنری که سالهاست ارائه شده و من و دیگران بر آن مواردی را افزودهایم، این است که زیبایی زبان عربی به تصویر کشیده شده و در هنر جهانی معاصر جایگاهی داشته باشیم، همچنین از مسائل مهم در هنر، سخن گفته و آن را به عرب و غیر عرب ارائه دهیم.
نمایش آثار در «بیتالقرآن» بحرین
ارمیص با وجود مهارت خاصی که در هنر اسلامی داشت، از آیات قرآن مستقیماً در تابلوهایش استفاده نکرد؛ زیرا معتقد بود افزودن آیات قرآن به هنر معاصر، استفاده ابزاری از دین است، به دلیل هنر منحصر به فردش، تعدادی از آثارش که در آن از متون و کلمات قرآن اقتباس شده بود، در موزه «بیتالقرآن» بحرین در کنار مجموعه قرآنهای تاریخی این موزه به نمایش درآمد.
این هنرمند لیبیایی بر نشر اخلاق و فرهنگ در هنر تأکید داشت و معتقد بود برخی آثار هنری برای تخریب فرهنگ و اخلاق تولید میشوند. در آثار هنریاش ظلم و جور حاصل از دوران دیکتاتوری در کشورش را به نمایش گذاشت و در کنار مظلومان جهان ایستاد.
نمایش اشغال عراق و مظلومیت مردم این کشور
او در یکی از نمایشگاههایش با عنوان «یا ضمیر العالم أین الضمیر: ای وجدان جهان، وجدان کجاست؟» در سالن حراجیهای هنر اسلامی کریستی در لندن از اشغال عراق گفته بود و مظلومیت و بیعدالتی در حق ملت این کشور را با بازی با رنگها به تصویر کشید.
علی عمر ارمیص همچنین درآمد حاصل از نمایشگاه و حراجی آثار خود در کریستی لندن را برای سازمانهای خیریه حامی فلسطین و عراق اختصاص داد و بخشی از درآمد تابلویی که در آن قهرمانیهای «عنترة بن شداد»، شاعر بزرگ جهان عرب به تصویر کشیده و در حراجی کریستی در دبی در سال ۲۰۱۴ به فروش گذاشته شد، برای کمک به پناهندگان سوری متضرر از جنگ اختصاص یافت.
علی عمر ارمیص سرانجام هفته گذشته پس از دههها تلاش و فعالیت در عرصه هنر اسلامی و اخلاقمدار بر اثر ابتلا به کووید ۱۹ در بریتانیا درگذشت، ۱۴ جولای (۲۳ تیرماه) بر پیکرش در مسجدالمنار واقع در غرب لندن نماز خوانده شد و او سرانجام در قبرستان «گاردن آف پیس» (بستانالسلام) در شرق لندن چهره در نقاب خاک کشید.
گزارش از زهرا نوکانی
انتهای پیام