به برکت حدیث شریف کساء هر روز تمرینی داریم، با موضوع های مختلف. هر روز یک تمرین جدید. تمرین سلام کردن، تمرین اجازه گرفتن، تمرین کرامت، تمرین لحن صحبت، تمرین توجه به کلمات در ارتباطات اجتماعی، تمرین .... و زندگی ما شده تمرین ادب کردن برای مودب شدن. مودب به آداب ادعیه تا بتوانیم برای کاربرد ادعیه در زندگی هایمان و نه تنها زمزمه کردن آنها مهارتی کسب کنیم.
ادب آداب دارد. این مشق دوران کودکی ما بود. جمله ای که فقط از سر عادت و یا اجبار می نوشتیم و هرگز به معنای آن دقت نکرده بودیم.
حالا هر دعایی که می بینیم، می فهمیم افقی بلند در پس زمینه هر کلمه و هر حرف بوده است. در واقع ائمه اطهار کلاس درسی به پا کرده اند که تا قیام قیامت ادامه دارد و شاگردان این کلاس افرادی هستند که به خواست خود بر سر این کلاس حاضر شده اند. فهمیده ایم یکایک این ذوات مقدس و نورانی، در پس غربت ها و شکنجه هایشان، در طول زندگی خود یادگاری هایی گذاشته اند و تا دنیا دنیاست کاربرد دارد برای جویندگان حقیقت. کلاسی رایگان که معلم آن امام است.
و اگر پای حرف استاد بنشینی به شیرینی برایت پرده از اسرار بر می دارد. و اگر علاوه بر دست و پا و لباس، خیال و فکر و قلبت را خالی از هرگونه پلیدی کنی، و اگر تمام اعضاء و جوارحت خوب شدن را طلب کند، امام دستت را می گیرد و بر بال دعا می نشاند تا در قرآن سیر دهد.
حالا می فهمیم که ادعیه ائمه، قرآن تفصیل یافته است، به همان عمق و به همان دقت. و الحق که امام قرآن ناطق است و همه اینها به برکت حدیث شریف کساء فهمیده شد.
منبع: بخش پایانی کتاب « خاطرات ما و حدیث شریف کساء»
خاطرات ما و حديث شريف کساء/ نويسنده سميه افشار؛ با همکاري احمدرضا اخوت.- تهران: قرآن و اهل بيت نبوت (ع)،1397.
