حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها با قرآن مأنوس بود. سلمان می گوید: رسول خدا صلوات الله علیه، مرا برای کاری به خانة فاطمه سلام الله علیها فرستاد. به در خانه که رسیدم صدای زهرا سلام الله علیها را که درون خانه، قرآن می خواند شنیدم و باز سلمان روایت می کند: که داخل خانة زهرا که شدم دیدم در همان حالی که مشغول کار خود بود و جوها را آسیاب می کرد قرآن می خواند. او حتی وصیت می کند در شب اول قبر، علی علیه السلام بر سر مزارش زیاد قرآن بخواند و دعا کند و از همین انس او با قرآن بود که فضّه، خادمة او تا بیست سال به غیر از قرآن لب نگشود و جز با قرآن پاسخ نداد و باز از همین انس با قرآن بود که زینبین، حافظه و مفسرة قرآن بودند و از همین انس با قرآن بود که در صحرای محشر نیز قرآن را زمزمه می کند تا آن جا که حتی در هنگام داخل شدن به بهشت هم آیات قرآن را می خواند.

هنوز هم سخنان عمیق و بلند او راجع به قرآن از مسجد مدینه به گوش می رسد « و آیا گوش شنوایی هست؟ قرآن کتابی است که دلائلش روشن، لطائف و دقایقش آشکار، ظواهرش نورانی و پیروان آن مفتخر و مورد غبطه اقوام دیگرند.کتابی که پیروی از آن، انسان را به سوی رضوان سوق می دهد و گوش جان سپردن به آن، نجات را به ارمغان می آورد و حجت های نورانی خداوند به واسطة آن شناخته می شود. تفسیر فرائض و واجبات و حدود محرّمات و روشنائی بیّنات و کفایت براهین و استدلالات و فضائل و محسنات و رخصت ها و موهبت ها و اختیارات و شرایع و مکتوبات همه و همه به واسطه ی قرآن شناخته می شود. (خطبةزهرا سلام الله علیها در مسجد مدینه،«شیخ صدوق :2006 ج2،ص248»)

نکته ی آخر این که در این خطبة غرّاء و افشاگرانه از بیست آیه قرآن شاهد آورده است. این ها بهترین گواه بر انس زهرا سلام الله علیها با قرآن است و حکایت از نوع قرائت و بصیرت پر کاربرد هر یک از آیات در استشهادات قرآنی فاطمه زهرا سلام الله علیها است.

نکته دیگر، قرائت فاطمه زهرا سلام الله علیها، همان قرائت رسول الله صلوات الله علیه و علی مرتضی علیه السلام بوده و قرائات متعدد از جانب رسول الله صلوات الله علیه و علی مرتضی علیه السلام نبوده است، بلکه یک قرائت بوده که رسول الله صلوات الله علیه در آموزش ها و ارائه ی آیات به کتّاب وحی و حافظان قرآن داشته اند و نیز فاطمه زهرا سلام الله علیها بر همان قرائت بوده است.

منبع: مقاله « فاطمه زهرا سلام الله علیها قاری و حافظ معصوم قرآن» چاپ شده در « فصلنامه قرآنی کوثر، شماره 63»