هرگاه صحبت از دعا به میان می‌آید بیشتر به موضوع اظهار حاجت یا حوائجی خاص به درگاه خداوند به منظور برآورده شدن آنها توجه می‌شود و گویی همین بُعد از دعا برای دعا کننده کفایت می‌کند. اما با نگاهی به متن دعاهای موجود از ائمه اطهار، آنچه به روشنی به آن توجه شده، قرب به پروردگار متعال و دریافت ارزاق معنوی است. از سویی دغدغه‌های اجتماعی و رسیدگی به مشکلات دیگران نیز از دیگر نکات مهمی‌است که درباره دعا در اقوال ائمه به آن توجه شده است. در این راستا ادعیه و نمازهای حضرت فاطمه زهرا به عنوان منبعی غنی می‌تواند مورد رجوع قرار گیرد. ادبیات ویژه، کم حجم بودن در عین جامعیت و گره‌گشا بودن از ویژگی‌های ممتاز ادعیه این وجود نورانی است. لذا بانوان برای تأمین توجه خود به خداوند (قانت شدن) در لابه‌لای مشغله‌هایشان و مردان برای تقویت توان اجتماعیشان (قوّام بودن) نیازمند چنین فرهنگ غنی‌ای هستند و این انگیزه اصلی در جمع‌آوری ادعیه و نمازهای حضرت در این مجموعه بوده است.

در قسمتی از کتاب می خوانیم :

کلام حضرت فاطمه (علیها السلام ) برسر قبر پدرش

نقل است که در روز هشتم از رحلت حضرت رسول اکرم (ص)حضرت فاطمه باچشمان اشک آلود ، برای زیارت قبر پدرش از خانه خارج شدند، در حالی که سخت(بی حال و بسیار افتاده بودند) و انتهای چادرشان برز مین کشیده می شد، وقتی به نزدیکی قبر پیغمبر اکرم رسیدند  از هوش رفتند و زنان حاضرو همراه ، با پاشیدن آب بر روی آن حضرت ، او را به هوش آوردند و آنگاه حضرت فاطمه زهرا این کلمات را در آنجا بر زبان جاری ساختند: « پدر جان ! همانا تاب و توانم از دوری هجران تو تمام شده است و صبرم به پایان رسیده است و دشمنانم به من شماتت می کنند وغم و اندوه ، قاتل جانم شده است!ای پدر جان! پس از تو تنها و غریب مانده ام و آواره و سرگردان گشته ام وصدایم بند آمده و پشتم شکسته است و روزگارم سیاه و تاریک گشته است. پدر جان! پس از تو وحشت و تنهایی ام مونسی نمی یابم و هیج جیزی جلوداراشک چشمانم نمی شود! پدر جان !چه کسی پس از تو از فقرا و مساکین حمایت کند؟ و چه کسی تا روز قیامت این ملت را هدایت کند؟ پدر جان!پس از تو ما مظلوم واقع شدیم و همانامردم پس از تو از ما روی برگرداندند!و چه زود در حق ما ظلم نمودند؟پدر جان کدام چشم است که در فراق تو اشک نریزد؟ و کدامین حزن واندوه است که پس از تو به پایان برسد؟ و کدامین پلکان چشم است که از دوری تو به خواب روند؟ همانا منبر تو پس ازفراق تو وحشت زده است و محرابت از آوای مناجاتت خالی مانده است و اما  قبر تو  از همنشینی باتو خوشحال است...