از جمله آیاتی که به مسئله حکمت و تدبیر اشاره دارد آیه 269 سوره بقره است:

آیه:

 يُؤْتِي الْحِكْمَةَ مَنْ يَشَاءُ  وَ مَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا  وَ مَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ

(خدا) دانش و حکمت را به هرکس بخواهد (وشایسته بداند) می دهد؛ و به هرکس دانش داده شود، خیر فراوانی داده شده است. و جز خردمندان، (این حقایق را درک نمی کنند، و) متذکر نمی گردند.

روایت:

اَلتَّدبيرُ نِصفُ العَيشِ

تدبیر نیمی از زندگی است.

حکایت: 

گویند روزی حجاج بن یوسف ثقفی حاکم خون آشام عراق برای شکار از شهر خارج شد در راه غربی از بادیه دید و از او پرسید: به نظر شما حجاج چطور آدمی است؟

اعرابی گفت: ستمگری سنگدل و بی حیا، خدایش باقی نگذارد.

حجاج گفت: پس چرا شکایت او را به امیرالمومنین غبدالملک نمی برید؟

گفت: به خدا او از حجاج ظالم تر و سنگدل تر است لعنت خدا بر او باد. حجاج خشمگین شد و پرسید: مرا می شناسی؟

اعرابی گفت: هرکه می خواهی باش! گفت: من حجاج هستم. اعرابی گفت: تو هم می دانی من که هستم؟ گفت: نه که هستی؟ گفت: غلام بنی ابی ثور دو روز در ماه را دیوانه ام و امروز یکی از آن روزهاست حجاج خندید و از او در گذشت