امام حسین علیه السلام: إنَّ كِتابَ اللّهِ عَلى أربَعَةِ أشياءَ : عَلَى العِبارَةِ  وَ الإشارَةِ  وَ اللَّطائِفِ  وَ الحَقائِقِ . فَالعِبارَةُ لِلعَوامِّ  وَ الإشارَةُ لِلخَواصِّ  وَ اللَّطائِفُ لِلأَولِياءِ وَ الحَقائِقُ لِلأنبِياء.

کتاب خداوند- عزوجل- دارای چهار چیز است: عبارتِ ظاهر و اشاره و لطائف و حقایق. عبارت ظاهر برای عوام است و اشارت برای خواص و لطائف برای اولیاء و حقایق برای انبیاء.

این حدیث و نظایر بسیار دیگری که در سخن پیامبر صلوات الله علیه و آله و امامان علیهم السلام درباره ی کلام خدا آمده است به صور معنوی قرآن و ابعاد گسترده آن نظر دارد و جامعه قرآنی باید پس از مرحله ی قرائت قرآن، به فهم قرآن روی آورد و هر چه در توان دارد به کار برد و مستقیم یا غیرمستقیم در جلساتی که توسط قرآن شناسان جامعه تشکیل می شود مرتب شرکت کند و به ژرف نگری در معانی آیات الهی همت گمارد.

امام سجاد علیه السلام: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ ... حَتَّى تُوصِلَ إِلَى قُلُوبِنَا فَهْمَ عَجَائِبِهِ...

خدایا بر محمد و آلش درود فرست و چنان قرار ده... تا فهم شگفتیهای قرآن را نصیب دلهای ما گردانی...

قرآن چون دارای معانی پوشیده و باطنی است و فهم برخی از آن ها به مرور زمان و با رخدادهای جدید زندگی آشکار می شود، شایسته است که در هر زمان، هادی و راهنمای بشر باشد و در هر دوره، مسائل جدید و تازه با قرآن سنجیده شود و حکم آن ها از قرآن کشف گردد.