پدیدآور: مئیر براشر؛ مترجمان: نصرت نیل ساز، پریسا عسکری سمنانی

مشخصات نشر: تهران، حکمت،1399.

مشخصات ظاهری: 363ص

رده بندی دیویی: ق 154 ب 297/19

معرفی کتاب:

کتاب " قرآن و نخستین ادوار تفسیری شیعه امامیه" حاصل پژوهشی با رویکرد پدیدارشناختی به تفاسیر کهن امامیه است. نویسنده در این کتاب، مکتبی متمایز در تفسیر قرآن را معرفی می کند که ویژگی های عمده آن عبارت است از تفسیر بر اساس احادیث، تفسیر گزینشی برخی آیات مرتبط با تشیع، علاقه ی اندک به علم کلام و مسائل خاص مربوط به امامت.

به عقیده ی وی، دو مبنای تفسیری مهم بازتاب یافته در این آثار، نیاز به تفسیر قرآن و انحصار مرجعیت در تفسیر به ائمه علیهم السلام است. نیاز به تفسیر از آنجا نشات گرفته است که معانی پنهان در قرآن با زبان نمادین و رمزی بیان شده و وظیفه ی این رمزگشایی بر عهده مفسر است. اما اصلی ترین روش های تفسیر یکی تفسیر بر اساس متغیرات متنی است و دیگری تفسیر بر اساس تمثیل و مجاز.

نویسنده در فصلی مستقل به چگونگی بازتاب مسائل مربوط به امامت، نظیر اعتقاد به عهد ازلی میان خداوند و شیعیان، ویژگی های فوق بشری و اسرارآمیز عطاشده به امامان مانند علم خدادادی و بی نهایت، عصمت از گناه و خطا و شفاعت برای شیعیان، در تفاسیر کهن شیعی و مقایسه آن با آثار کلامی سده های بعد می پردازد.

در بخش آغازین کتاب" قرآن و نخستین ادوار تفسیری شیعه امامیه"  با عنوان درآمد به پیشینه مذهبی و تاریخی، تفاسیر قرآن امامیه، ساختار پژوهش حاضر و منابع پرداخته شده است.

کتاب حاضر در 6 فصل با عناوین ذیل نگارش یافته است: مجموعه های تفسیری: مفسران و آثار آنان؛ مکتب تفسری قبل از آل بویه؛ روش های تفسیری؛ نهاد امامت و آموزه های مرتبط با آن؛ در باب رویکرد شیعه امامیه به بنی امیه و بنی عباس؛ دو روایت شاذ در تفاسیر کهن امامیه.