امام باقر علیه السلام: قولوا لِلنّاسِ اَحسَنَ ما تُحِبّونَ اََن یُقالَ لَکُم .
امام باقر علیه السلام: به مردم بهترین سخن را بگویید که دوست دارید با شما چنان بگویند .
مولوی در شعری جهان را همچون کوه دانسته که رفتار ما مثل انعکاس صدا در کوه به خود ما بر می گردد.
این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید نداها را صدا
اگر بخواهیم نیکی ببینیم باید نیکی کنیم .
اگر بخواهیم حرف خوب بشنویم باید کلام زیبا بگوییم.
در سخنان امام علی علیه السلام هم آمده است : اَجمِلوا فِی الخِطابِ تَسمَعوا جَمیلَ الجَوابِ
زیبا خطاب کنید تا جواب زیبا بشنوید.
از این گذشته نکته دیگری که در این حدیث است به انصاف مربوط می شود یعنی اگر دوست داریم ما را به نیکی یاد کنند یا از ما با تعبیر خوب اسم ببرند و احترام ما را نگه دارند ما نیز باید نسبت به دیگران همین شیوه را به کار بندیم و بد زبان و هتاک و بدگفتار نباشیم و از دیگران انتظار سخنان مودبانه و متین داشته باشیم.
در این حدیث، امام باقر علیه السلام از فحش دادن، ناسزا گفتن و تحقیر دیگران نیز بر حذر می دارد.
ادب در گفتار مایه ابرومندی و محبوبیت انسان است. افراد زشت گو و بد دهان مورد نفرت مردمند.
این کلام ادبی را هم یاد کنیم که فرمود:
مَن عَذُبَ لِسانُهُ کَثُرَ اِخوانُهُ .
هر کس زبانش شیرین باشد برادرانش زیاد خواهند شد.
ما نیازمند خوش خویی، خوش رویی و خوش گویی هستیم تا روابط دوستانه ما تقویت شود.
