پدیدآور: نورالله علیدوست خراسانی

مشخصات نشر: تهران: دانشگاه امام صادق(ع)، 1401

مشخصات ظاهری: 327ص

شماره دیویی: ن 113 الف 297/9515

معرفی کتاب:

 کتاب  نامه های امام علی(ع) به کارگزاران در نهج البلاغه، درباره نامه‌های امام علی علیه السلام به کارگزاران در نهج‌البلاغه است، که به قلم نورالله علیدوست خراسانی در 327  صفحه و سی و پنج فصل تنظيم و منتشر شده است.

نامه های نهج البلاغه به مجموع نامه هایی اطلاق دارد که امام علی(ع) آنها را عموما برای کارگزاران حکومتی، فرماندهان نظامی و ماموران مالیاتی نوشته و بیشتر به مسائل حکومتی با مردم پرداخته شده است. کتاب نامه های امام علی(ع) به کارگزاران در نهج البلاغه، شامل 35 نامه به کارگزاران می باشد که از معروف ترین آنها می توان به نامه فرمان مالک اشتر و نامه به عثمان بن حنیف اشاره نمود.

این کتاب نشان می دهد، امام(ع) هم خود بر کارگزارانش اشراف داشت و آنها را زیر نظر گرفته بود و هم مامورانی را گمارده بود که به کارگزاران و کسانی که از طرف آن حضرت انجام وظیفه می کردند نظارت کنند و مراقب و مواظب آنها باشند

بخشی از متن کتاب:

در اسلام حکومت ملک حاکم نیست بلکه عاریت و امانت است و تمام کسانی که در حکومت پُست و مقام دارند امانتدارند. همان‌گونه که امیرمؤمنان (علیه السلام) در نهج‌البلاغه به اشعث بن قیس فرماندار آذربایجان نوشته است.

«این فرمانداری، برای تو وسیله آب و نان نیست؛ بلکه امانتی است در گردنت‌»

از دیدگاه اسلام رئیس حکومت، وزرا، استانداران و فرماندهان تنها امانت‌دارانی هستند که امانت جامعه اسلامی از سوی خداوند به آن‌ها سپرده شده و نباید آن را وسیله برتری‌جویی و تحصیل منافع شخصی کنند؛ بلکه باید مانند هر امانت‌دار امین از آن مراقبت به‌عمل آورده و سالم به‌دست اهلش بسپارند. در تفسیر این آیه شریفه که می‌فرماید: «خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانت‌ها را به صاحبان آن برسانید...» . در روایات متعددی آمده که این امانت همان ولایت (و حکومت والیان صالح) است (حویزی، بی‌تا، ج۱: ۴۹۴-۴۹۵؛ کلینی، ۱۳۶۶، ج۱: ۲۷۶-۲۷۷، کتاب الحجه، باب ان الامام (علیه السلام) یعرف الامام الذی یعرف من بعده)‌. البته این تفسیر به آن معنا نیست که مفهوم آیه منحصر در امر حکومت و امامت باشد بلکه یکی از مصادیق بارز و مهم آن است