امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله شوخی و مزاح می ­کرد ولی جز حقّ چیزی نمی­ گفت.

قال الصادق علیه السلام: کانَ رَسولُ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلیهِ وَ آلِه یُداعِبُ وَ لا یَقُولُ اِلّا حَقّا.

بحارالانوار، ج 16، ص 244

شوخی و مزاح امری پسندیده است به شرط آن که از حدّ نگذرد، انسان را غافل نسازد، موجب تحقیر و توهین به دیگران نشود، دلی را نشکند و در آن دروغ و یاوه نباشد.

به فرموده امام صادق علیه السلام شوخ طبعی و مزاح از اخلاق مومنان است. بر خلاف تصور عده ای بی خبر، اسلام دین خشک و جامد و عبوس نیست. در روایات ما فصلی وجود دارد به نام « مداعبه» که خوبی مزاح و شوخی سالم را بیان می کند. شادکردن مومن هم که از آن با « ادخال سرور در قلب مومنین» یاد می شود از کارهای خداپسند است.

خنده­رویی، شوخ طبعی، خوش­مشرب بودن، بذله­گویی و مزاح به قصد شادکردن و غم از دل بردن پسندیده است به شرط آن­که از « خط قرمز» هایی که اشاره شد، نگذرد.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله، امیرالمومنین علیه السلام و امامان دیگر علیهم السلام هم از این خصلت برخوردار بودند ولی شوخی­هایشان معقول، منطقی و مودبانه بود و از « حق» فراتر نمی­رفت.

در کتب تاریخ و سیره نمونه­هایی از مزاح­های پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نقل شده است.

منبع: سیره نبوی: ترجمه و توضیح چهل حدیث درباره سیره پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله/ جواد محدثی