امام جعفر صادق(ع) از قول رسول اکرم(ص) شخصیت ملکوتی حضرت صدیقه کبری(س) را چنین وصف می کند:
« خداوند نور فاطمه را قبل از خلقت آسمان و زمین آفرید. عده ای سوال کردند: پس فاطمه(س) از سنخ انسان نیست؟ پیامبر(ص) فرمود: و حوریه ای است در لباس انسان. پرسیدند: چگونه چنین چیزی ممکن است؟
رسول خدا(ص) فرمود: خداوند قبل از آن که آدم را خلق کند،فاطمه را آفرید.در آن هنگام ارواح خلق شده بودند. چون خداوند آدم را خلق کرد، ارواح را بر او عرضه داشت. پرسیدند: در آن زمان فاطمه کجا بود؟ آن حضرت فرمود: در جایگاه مخصوص خود در ساق عرش. پرسیدند : غذایش چه بود؟ پیامبر جواب داد: ذکر خدا( تقدیس، تهلیل، تحمید، تسبیح) و الله اکبر.
چون خداوند، آدم را خلق کرد و دوست داشت که نسل من از فاطمه باشد، او را به سیب بهشتی تبدیل کرد. جبرئیل آن سیب را برای من آورد و گفت: سلام و رحمت خدا بر تو ای محمد. این سیب میوه ای از میوه های بهشت است که خداوند برای تو هدیه فرستاده است، پس آن را گرفتم و به سینه چسباندم. جبرئیل گفت: آن را بخور . سیب را دو نیم کردم. نور درخشان و گسترده ای از آن پرتو افشانی کرد. از آن به هوس افتادم. جبرئیل گفت: ای محمد (ص) چرا سیب را نمیخوری، تمام آن را بخور که این نور منصوره در آسمان و نور فاطمه در زمین است»
تاییدکننده این مطلب حدیث دیگری است که در آن رسول خدا(ص) خلقت« خمسه طیبه» را قبل از آفرینش آسمان و زمین، نور ظلمت، خورشید و ماه وبهشت و جهنم معرفی کرده است. وقتی که از کیفیت خلقت سوال کردند، پیامبراکرم جواب داد: چون خداوند اراده کرد ما را خلق کند به کلمه ای تکلم نمود و نور ما را به وجود آورد.سپس با کلمه ای دیگر، روح را خلق کرد. پس از آن نور و روح را با هم آمیخت و مرا خلق کرد و بعد علی و فاطمه و حسن وحسین را. ما زمانی تسبیح خدا می گفتیم که هیچ تسبیحی در کار نبود.
فاطمه زهرا(س)، از تبار هاشمی و سلاله ابراهیمی، از نیاکان عصمت و معرفت و کرامت و در بلندای راستی و عفاف و جلالت و عظمت است.
