حضرت امیرالمومنین علی(ع) بنا بر قول مشهور در روز جمعه سیزدهم ماه رجب سال سی ام بعد از عام الفیل به دنیا آمدند. ولادت ایشان درون خانه خدا(کعبه) در شهر مکه بود. پدر و مادر بزرگوار حضرت علی(ع)، جناب « ابوطالب» فرزند حضرت « عبدالمطلب» و عموی پیامبراکرم(ص) و « فاطمه» فرزند « اسدبن هاشم بن عبد مناف» بودند. حضرت علی (ع) و برادران ایشان اولین هاشمیونی بودند که از پدر و مادر هاشمی متولد شدند.
ولادت ایشان از عجیب ترین وقایعی است که در تاریخ جهان رخ داده است. این نحوه ولادت، مقام این مولود در نزد پروردگار جهان آفرین را نشان می دهد که در خانه خود، پذیرای او گردیده است.
امام علی (ع) اولین شخصی بود که به پیامبر اسلام(ع) ایمان آورد، او را در دعوتش تصدیق کرد و با او نماز خواند. در یوم الدار تنها شخصی که در میان خویشان پیامبر ایمان خودش را به صدای بلند اعلام نمود و برادر و وصی و وزیر و خلیفه پیامبر(ص) لقب گرفت، علی(ع) بود.
پیامبر در فضیلت حضرت علی(ع) می فرماید:
«خداوند آن قدر به علی(ع) فضیلت عطا کرده است که اگر در میان تمام اهل زمین تقسیم شود، به همه خواهد رسید... مثل او مثل ماه است که چون طالع شود ظلمت را روشن می سازد. مثل او مثل خورشید است که چون طلوع کند، دنیا را روشن می کند....»
یکی از خصایص بزرگ آن حضرت ( که متاسفانه کمتر مورد توجه قرار گرفته است) رفاقت و مدارا و عفو و گذشت ایشان است. رسول گرامی اسلام(ص) درباره ایشان فرمودند:
« علی(ع) وفادارترین مردم به عهد خدا و مهربان ترین ایشان به رعیت است.»
آری، آن حضرت در عین این که به خود و کارگزاران خویش بسیار سخت می گرفت اما با مردم بسیار مدارا می کرد و کار را به آنها آسان می گرفت و آنها را عفو می نمود.
