بسم الله الرحمن الرحیم

گزیده ای از کتاب شهر خدا؛ رازها و رمزهای روزه داری(1)

شاید ضیافت مهم ترین وصف رمضان باشد و اگر بخواهیم به تبیین ماهیت رمضان بپردازیم باید از این توصیف آغاز کنیم که مادر همه اوصاف این ماه عزیز است. در رمضان ما میهمان خداییم و خدا میزبان ماست، ما که همیشه از بدو خلقت مهمان خدا بوده ایم و دائم بر سر خوان نعمت او نشسته ایم، باز در رمضان مهمان اوییم.

اتصاف رمضان به ضیافت یک تعبیر ذوقی نیست که اهل ادب و عرفان آن را وضع کرده باشند، بلکه تعبیری است که شخص نازنین پیامبر اکرم (ص) که آگاه به تمامی حقایق عالمند، آن را برای رمضان به کار گرفته اند و از اولین جملاتی است که در خطبه شعبانیه بیان فرموده ­اند:«هو شهر دعیتم فیه الی ضیافه الله؛ شما در این ماه به مهمانی خدا دعوت شده ­اید.» پس باید به مختصات این تعبیر و توصیف دقت کنیم و از فرصت این تشبیه برای فهمیدن رمضان کمال استفاده را ببریم.

مهمان گرامی است و احترام دارد، حتی اگر کافر باشد. این سفارش پیامبر گرامی ماست که در سخنی فرموده اند: «اکرم الضیف و لو کان کافرا: مهمان را گرامی بدار اگرچه کافر باشد.» بنابراین در مهمانی بنا بر مهربانی و فراوانی است.

میزبان اگر خود کریم و گرامی باشد برای اکرام مهمان، پیش از نگاه به لیاقت مهمان به معنای مهمانی نگاه می­ کند.

مهمان اگر سوء پیشینه ای داشته باشد، رفتار میزبان عطف به ما سبق نمی شود و هیچ گاه به خاطر خطاهای سابقش، توسط میزبان محاکمه و معاقبه نمی شود. همه می­دانند مهمانی جای این حرفها نیست.

اگر میزبان نیازی به مهمان و مهمانی دادن نداشته باشد، انگیزه میزبان برای دعوت و پذیرایی جز اکرام مهمان نخواهد بود و هرچه میزبان بی نیازتر باشد، مهمانی، از محبت  و کرامت بسیار بالای او بیشتر حکایت می کند.

اگر میزبان بزرگ و والا مقام باشد ومهمانان بسیار کوچکتر از او باشند، مهمانی هنگامه فروتنی و تواضع میزبان است. مهمان بزرگان شدن، بزرگی می­ آورد و حقارت­ها را از روح انسان بیرون می­ کند.

اگر میزبان دوست داشتنی و محبوب دل­ها باشد، حضور در ضیافت، مثل تحقق یک خیال دست نایافتنی است.

مهمانی محل عبور است و با همه زیبایی­ها و شیرینی­ هایش معبری است که باید قدر آن را دانست و به قدر کافی در بهره بردن از فرصت کوتاه آن همت داشت. رفع غربت، برطرف شدن تنهایی و گشایش دل­ گرفتگی­ ها از کمترین نتایج یک مهمانی است.

البته همه اینها بستگی دارد به اینکه چه کسی شما را دعوت کرده باشد یا شما در چه شرایطی باشید. بسته به عطش شما و عطر میزبان، ناز شما و نوازش میزبان، دل­تنگی شما و دل­گشائی میزبان، غم شما و غم­گساری میزبان، عشق شما و عشوه میزبان، مهمانی با مهمانی متفاوت است. پس این به عهده خود شماست که ضیافت رمضان را چگونه ببینید.