پدیدآورندگان: محمد صادق یوسفی مقدم، اسد الله موسوی عبادی

مشخصات نشر: قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، 1402

مشخصات ظاهری: 204ص

رده بندی دیویی: م 87 ی 297/159

معرفی کتاب:

در مقدمه کتاب « مرجعیت علمی قرآن کریم » چنین می خوانیم: یکی از مهم ترین ابعاد بهره گیری از قرآن، استفاده از آن در علوم و دانش های مختلف است. همواره علوم و دانش های بشری در حال ایجاد، توسعه و تکامل اند و در ارتباط بین قرآن و علوم، نخستین پرسشی که به ذهن پژوهشگران خطور می کند این است که آیا اساسا بهره گیری از قرآن در بررسی امور مربوط به این علوم، اعم از پیش فرض ها، مبانی، مسائل، روش ها و دیگر ابعاد آن علم، امکان پذیر است یا خیر. متاسفانه ضعف حضور قرآن در علوم خودنمایی می نماید در حالی که  بسیاری از مباحث حقوقی، کلامی، اخلاقی، عرفانی، کیهانی و غیره در قرآن اشاراتی بدان ها شده است. لذا بسیاری از متفکران و دانشوران اسلامی در صدد برآمدند تا با کمک گرفتن از قرآن کریم و سنت، این دانش ها را بومی سازی نمایند؛ مثلا فقه اسلامی، اخلاق اسلامی، عرفان اسلامی، فلسفه اسلامی و در علوم انسانی نیز همانند قرآن و مدیریت، قرآن و حقوق، قرآن و جامعه شناسی و ...

اما همه دانشوران اسلامی و استادان میان رشته ای در مورد رابطه قرآن کریم و علوم دارای رای یکسانی نیستند. عده ای با نگاه حداکثری، قرآن را جامع همه علوم دانسته اند و تعدادی با نگاه حداقلی، قرآن را فقط شامل احکام و اخلاق و معارف اعتقادی معرفی می کردند و عده ای هم با نگاه اعتدالی، راه بینابینی را رفتند.

آنچه در کتاب « مرجعیت علمی قرآن کریم » آمده است، مجموعه ای از مصاحبه ها و واکاوی و تبیین نظرات نخبگان و متفکران قرآنی درباره مرجعیت علمی قرآن کریم می باشد.

کتاب « مرجعیت علمی قرآن کریم » در کتابخانه تخصصی علوم قرآن و حدیث آستان قدس رضوی موجود می باشد.