پدید آور: سید محمد علی ایازی

مشخصات نشر : قم: شکرانه، 1398

مشخصات ظاهری : 48 صفحه

شماره دیویی : الف / ن ف 216 ص 1726 /297

معرفی کتاب :

در مقدمه کتاب " معنا شمولی در تفسیر الفرقان" چنین می خوانیم: قرآن کتاب الهی است و گوینده آن شخصی علیم و حکیم است و آگاهی به اهداف و مقاصد خود در طول تاریخ بشریت دارد و به همه جهات و لوازم خود توجه دارد. از سوی دیگر زبان قرآن زبان دینی و با اهداف هدایت و راهبری به معارف الهی است و اگر زبان مخاطب را در نظر گرفته مساوی با زبان مردم نیست بلکه از زبان قوم استفاده کرده است. به تعبیر دیگر به زبان قوم است و نه این که زبان قوم باشد و تفاوت جدی میان این دو تعبیر است. اگر در روایات رسیده : " ما کلم رسول الله العباد بکنه عقله قط " که جنبه سلبی آن را بیان می کند که او همه حرف ها را نمی گوید اما معنایش این نیست که همه حرف هایی که آن مخاطبان می فهمیده اند بلکه همه حرف های پیامبران در عالم ملکوت می فهمند آنان را در عالم ناسوت بیان نمی کند و نیز حدیث " نحن معاشر الانبیا امرنا ان نکلم الناس علی قدر عقولهم " اما عقولهم که جنبه ایجابی را بیان می کند اختصاص به عقول آن مخاطبان ندارد و شامل عقول بشریت در طول تاریخ می شود. شاهد بر این مسئله حدیث قل هو الله است که حضرت می فرماید : "ان الله عزوجل علم انه یکون فی آخر الزمان اقوام متعمقون فانزل الله تعالی " قل هو الله احد ، الله الصمد " ....... چون در آینده افراد ژرفناکی خواهند بود، خداوند این سوره و آخر سوره حشر و حدید را نازل کرد. یعنی سطح دلالت این آیات چنان عمیق است که به نهایت آن افراد نمی رسند. چند معنایی، یعنی اراده گوینده از یک لفظ در چندین معنای همزمان در یک عصر و یا در اعصار و قرون. معنایی که در طول زمان شنوندگان از کلام می فهمند و لفظ و جمله ظرفیت فهم آن معانی را بر اساس قواعد تفسیر دارد.

آیت الله صادقی تهرانی که به همه این اصول واقف بود، تفسیری ارائه کرد که بتواند پاسخگوی نیازهای انسان معنوی معاصر باشد و در ابعاد مختلف فقهی اجتماعی و فرهنگی و سیاسی جامعه تبیین گر معارف قرآن باشد. کتاب " معنا شمولی در تفسیر الفرقان"   به این موضوع براساس تفسیر الفرقان پرداخته و به اندک مواردی از این موضوع با تبیین مبانی آن اشاره دارد. امید است که بتواند به یکی از مبانی مهم تفسیر پرداخته باشد.

کتاب " معنا شمولی در تفسیر الفرقان" در کتابخانه تخصصی علوم قرآن و حدیث آستان قدس رضوی موجود می باشد.