شیخ محمد متولی شعراوی یکی از مشهورترین خطیبان و مفسران مصر و جهان اسلام بود که با بیان ساده و شیرین خود میلیون‌ها نفر در جهان اسلام را از سرچشمه قرآن و تفسیر آن سیراب کرد.
پانزدهم آوریل سالروز تولد شیخ محمد متولی شعراوی مشهور به امام خطیبان و یکی از برجسته‌ترین و محبوب‌ترین مفسران قرآن کریم و از مشهورترین خطیبان مصر و جهان اسلام بود.
شیخ محمد متولی شعراوی در ۱۵ آوریل ۱۹۱۱ میلادی در روستای دقادوس واقع در ناحیه میت غمر استان دقهلیه مصر به دنیا آمد.
در یازده سالگی قرآن کریم را حفظ کرد. در ۱۹۲۳ دبستان الازهر را به پایان رساند و وارد دبیرستان الازهر شد، او در این مقطع اهتمام بسیاری به شعر و ادب داشت و بعد از دوران متوسطه تحصیلات خود در الازهر را در رشته زبان عربی ادامه داد، تا از این دروازه پای در قلمرو سایر علوم دینی و شرعی بگذارد. شیخ از این وادی ره توشه‌ای گرانقدر در صرف، نحو، بدیع، شعر و خطابه برگرفت و فصاحت و بلاغت را به کمال آموخت؛ ره توشه‌ای که در مسیر قرآنی شیخ در تمام عمر نیز با او بود.
دانش گسترده شیخ در زبان عربی و توانمندی‌های خاص او راه را برای تفسیر قرآن کریم، تدبر در آیات آن و بیان این معانی بلند به زبانی ساده برای عموم مردم گشود. به شکلی که شیوه شیخ در تفسیر و خطابه به نقطه عطفی در مصر و بسیاری از کشورهای عربی تبدیل شد. دوران او را دوره وعظ و خطابه اسلامی دانسته‌اند و میلیون‌ها تن از مصر و دیگر کشورهای عربی هر هفته مشتاقانه از تلویزیون مصر شاهد سخنرانی‌های او بودند.
شیخ شعراوی در دورانی که شبهات بسیاری از سوی گروه‌های مختلف به اسلام، قرآن و پیامبر(ص) وارد می‌شد، توانست به شکلی عقلانی و منطقی و از خلال رسانه‌ها، مجالس حضوری و نشست‌هایی با جوانان و اقشار مختلف جامعه به خوبی به این شبهات پاسخ دهد.
شیخ همچنین هر جا که امکان داشت از نفوذ و محبویت خود در راه عقاید خویش و دفاع از اسلام و سنت اسلامی بهره برد. یکی از مهم‌ترین اقدامات وی را مخالفت با انتقال مقام ابراهیم در جریان توسعه مسجدالحرام عنوان کرده‌اند که در تلگرافی به پادشاه وقت عربستان دلایل دینی و مذهبی این مخالفت را توضیح داد و وی نیز با پذیرفتن این اعتراض دستور عدم اجرای این انتقال را صادر کرد.
پس از آن مقامات سعودی بارها در برخی از امور توسعه مسجدالحرام با وی مشورت کردند و از نظرات او بهره بردند.
شیخ شعراوی پس از عمری خدمت به اسلام و قرآن در سن هشتاد و هفت سالگی در ۲۲ صفر ۱۴۱۹ هجری قمری برابر با ۱۷ ژوئن ۱۹۹۸ میلادی درگذشت. از وی آثار مهمی در زمینه اسلام و قرآن باقی مانده است که از مهم‌ترین آنها می‌توان به تفسیر قرآن، اسلام و اندیشه معاصر و معجزه قرآن اشاره کرد.
شیوه تفسیری شیخ استفاده از زبانی ساده و همه‌فهم در کنار بهره بردن از دانش ادبی گسترده خویش برای بیان زیبایی اعجاب‌آور آیات قرآن کریم و همچنین بیان پیام قرآن به شکلی است که برای عموم قابل‌فهم باشد. شیخ همچنین از توجه به مسائل روز نیز غافل نبود و تلاش می‌کرد تا با دانش قرانی خود این مسائل را نیز تبیین و تحلیل کند.
