بر هیچ ایرانی در اقصی نقاط گیتی، نام بلند آوازه و جاودانه استاد مطهری پوشیده نیست. او در راه احیای قرآن و سنت پیامبراکرم (ص) و ائمه اطهار(ع) خدمات چشمگیری ارائه داد و جان عزیز خویشتن را در راه اعتلای قرآن و ایمان فدا نمود.

استاد شهید برای آن که با نسل جوان ارتباط پیدا کند و رسالت پیامبرانه خود را در اصلاح جامعه به انجام برساند، به تدریس دانشجویان حتی دانشجویان سال های اول و دوم دوره لیسانس پرداخت.

آیت الله جوادی آملی بیان می کنند:« شهید مطهری قبل از هر چیز شاگرد قرآن کریم بود، سر این که نوشته های شهید مطهری هر چه زمان بر ان می گذرد شکوفاتر می شود، این است که او هم در بعد اثباتش محقق بود و هم در بعد نفی آن، هم در جذب آن محقق بود و هم در دفعش، هم در ارادت هایش، هم در کرامت هایش، هم در محبت هایش، هم در عدالت هایش محقق بود. چون محقق بود ونظام، نظام حق است، هرچه بیشتر می گذرد، جایش در جهان و جان ها بیشتر خواهد بود. براین اساس است که در دل ها رسوخ بیشتری دارد، چون راسخ فی العلم بود.

علامه فرزانه استاد مطهری توجه خاصی به کتب تفسیری داشتند و در آثار خویش – چه آثاری که مستقیما به مباحث قرآنی پرداخته اند و چه آثاری که به مسائل اجتماعی پرداخته اند – از آن ها استفاده فراوانی برده اند که بیشترین عنایت ایشان را می توان مربوط به تفسیر عظیم القدر « المیزان ( تالیف مرحوم علامه طباطبایی) و بعد از آن به تفاسیر دیگری چون « مجمع البیان ( تالیف طبرسی)، کشاف( تالیف زمخشری)، تفسیر الکبیر( تالیف فخر رازی) و غیره دانست.کثرت مطالعات آن استاد فرزانه به حدی بود که به تفاسیر مختلف با مشارب مختلف توجه می کردند.

استاد مطهری جهت آن که همگان را به حفظ قرآن ترغیب کند، با سخنانی زیبا و دلنشین چنین می فرمایند که:

« در میان نثرها، تنها کتاب نثری در عالم که قابل حفظ کردن است، یعنی اصلا ذهن آن را برای حفظ کردن می پذیرد، قرآن است. شما کتاب به نثر دیگر در عالم نمی توانید پیدا کنید که انسان بتواند عبارت های آن را حفظ کند. قرآن روحیه ها را نقاشی می کند، جمله هایی را که افراد می گویند و خودشان نمی توانند توضیح بدهند را بیان می کند.»