مجلس دانش امام رضا علیه السلام فراگیر و همگانی بود. در دوران حضور امام در نیشابور و مرو، دانشمندان غیر شیعی بسیاری افتخار بهره مندی از محضر امام یافتند. در محفل حضرت رضا علیه السلام در شهر مدینه نیز بسیاری از دانشمندان سنی مذهب به حضور حضرت بار می یافتند و حضور علمی مستمر امام در مسجد النبی، فراگیر گواه بودن کرسی دانش حضرت بود. ابراهیم بن صولی می گوید: خدمت امام بودیم که فرمودند: در دنیا نعمت حقیقی نیست، فقهایی حاضر بودند، پرسیدند: پس قول خداوند متعال در آیه" ثم لتسئلن یومئذ عن النعیم" چیست ؟ رضا علیه السلام در پاسخ نظر خود را فرمودند.

به استناد روایتی که خطیب بغدادی نقل می کند، علی بن موسی الرضا علیه السلام در آغاز جوانی در رضه النبی می نشستند، آنگاه مردم و علمای بزرگ حاضر در مسجد از ایشان سوال می پرسیدند.

ابن جوزی ( وفات 597 ق ) نیز از اجتماع علمای بزرگ حدیث و پیشوایان سنی مذهب در نیشابور و استقبال مردم از امام یاد کرده است. او همچنین از چهره هایی همچون یحیی بن یحیی اسحاق بن راهویه، محمد بن رافع، احمد بن حرب نام می برد که دور مرکب امام رضا علیه السلام حلقه زدند و از امام حدیث درخواست کردند. هروی نیز از جلسات گسترده امام رضا علیه السلام در مرو چنین گزارش می ده : به مامون خبر دادند که حضرت رضا علیه السلام مجالسی تشکیل داده و درباره اعتقادات مذهبی مناظره می کند و مردم شیفته دانش او شده اند. مامون بلافاصله به محمد بن عمرو طوسی حاجب خود دستور د اد مردم را متفرق سازد و امام را حاضر کند.

البته شرکت گسترده عالمان سنی و فضای حاکم بر خراسان آن زمان، سبب شد که علمای شیعه برخی روایات امام رضا علیه السلام را بر تقیه حمل کنند. به این نمونه بنگرید: یونس به حضرت رضا عرض کرد آیا با گلاب ( ماء ورد) می توان غسل کرد یا با آن برای نماز وضو ساخت ؟ حضرت فرمودند : باکی نیست.

شیخ طوسی نقل کرده است که اجماع شیعه بر آن است که با گلاب و آب های مضاف غیر از آن، وضو و غسل نمی توان کرد. برای جمع بین سخن امام و اجماع فقها، علامه محمد تقی مجلسی تاکید دارد که این خبر را باید حمل بر تقیه کرد و آن را کنار گذاشت ( طرح کرد )، به خصوص اخبار امام رضا علیه السلام را، چون وقتی ایشان به خراسان تشریف آوردند، بیشتر اوقات جمع فراوانی از سنی ها در مجلس آن حضرت بودند . بنابراین ، تقیه در اخبار آن حضرت بیشتر از سایر ائمه علیهم السلام است