آیه مباهله نشان از برتری و حقانیت دین اسلام دارد، چرا که مسیحیان با مشاهده اهل‌بیت(ع) دست از مباهله برداشتند و جز علی، فاطمه، حسن و حسین(ع) کسی در فضیلت مباهله با پیامبر(ص) شریک نبود که این نشان از فضل اصحاب کساء است.
مباهله یادآور فضیلتی بی‌نظیر برای اهل بیت پیامبر(ص) است، اتفاقی که در ۲۴ ذی‌الحجه سال نهم هجری رقم خورد و مسیحیان نجران با دیدن چهره‌های معصوم و نورانی پنج تن(ع) دست از مباهله و ملاعنه برداشتند و حاضر به پرداخت جزیه شدند. آیه مباهله نشان از برتری و حقانیت دین اسلام دارد و جز علی، فاطمه، حسن و حسین(ع) کسی در فضیلت مباهله با پیامبر اسلام(ص) شریک نبود که این نشان از فضل اصحاب کساء است.
گروهی از مسیحیان همراه با بزرگان خود برای گفت‌وگو با پیامبر اسلام(ص) به مدینه آمدند، مسیحیان بر اعتقادات خویش به خصوص در الوهیت حضرت عیسی(ع) اصرار داشتند و دلایل پیامبر اسلام(ص) را نیز نپذیرفتند و پیامبر خدا(ص) به امر الهی، آنها را دعوت به مباهله فرمود.
خداوند متعال در آیه مباهله چنین می‌فرماید: «إِنَّ مَثَلَ عِيسَىٰ عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ ۖ خَلَقَهُ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ. الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُنْ مِنَ الْمُمْتَرِينَ. فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ؛ همانا مثل عیسی در نزد خدا، همچون مثل آدم است که او را از خاک آفرید و سپس به او فرمود: «موجود باش!» او هم فوراً موجود شد، بنابراین ولادت مسیح بدون پدر، هرگز دلیل بر الوهیت او نیست و این‌ها حقیقتی است از جانب پروردگار تو، بنابراین از تردیدکنندگان مباش. هرگاه بعد از علم و دانشی که درباره عیسی مسیح به تو رسیده، باز کسانی با تو به ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت کنیم و شما هم زنان خود را، ما نفوس خود را دعوت کنیم، شما هم نفوس خود را و آنگاه مباهله کنیم و لعنت خداوند را بر دروغ‌گویان قرار دهیم.
هر چند مسیحیان حضور در مباهله را پذیرفتند، ولی اُسقف اعظم به آنها گفت: شما فردا به محمد(ص) نگاه كنيد، اگر با فرزندان و خانواده‌اش براى مباهله آمد، از مباهله با او بترسيد و اگر با يارانش آمد با او مباهله كنيد، زيرا چيزى در بساط ندارد.
آلوسی بغدادی از مفسران بزرگ اهل سنت از صحیح بخاری و مسلم در این‌باره نقل می‌کند: عده‌ای از اسقف‌های نجران به‌نام سید و عاتب به نزد پیامبر(ص) آمدند و بنا بر مباهله داشتند، یکی از آنها به دیگری گفت با او ملاعنه و مباهله نکنید وگرنه دیگر نه ما و نه نسل ما باقی نخواهد ماند.
آلوسی در روایتی دیگر نقل می‌کند: اسقف نجران وقتی رسول خدا(ص) را دید در حالی که علی، حسن، حسین و فاطمه(ع) با او هستند گفت: ای جماعت نصاری من صورت‌هایی را می‌بینم که اگر از خدا تقاضا کنند کوهی را از جای خود بردارد، خداوند انجام خواهد داد، با آنها مباهله نکنید وگرنه همگی نابود خواهید شد.
زمخشری عالم بزرگ اهل سنت، جریان مباهله را از زبان همسر پیامبر(ص) چنین نقل می‌کند: رسول خدا(ص) بیرون آمد، درحالی‌‌که عبای منقوش را که از موی سیاه بود، بر تن خود داشت. پس حسن(ع) آمد و پیامبر (ص) او را داخل آن کساء کرد، سپس حسین(ع) آمد و آن حضرت حسین را نیز داخل کساء نمود، آنگاه فاطمه(س) و بعد علی(ع) آمدند و داخل کساء شدند، سپس رسول خدا(ص) فرمود: «إِنَّمٰا يُرِيدُ اَللّٰهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ اَلرِّجْسَ أَهْلَ اَلْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً؛ جز این نیست که همواره خدا می‌خواهد هرگونه پلیدی را از شما اهل بیت برطرف کند و شما را چنان که شایسته است پاک و پاکیزه گرداند.»
فخر رازی نیز شبیه همین را نقل می‌کند و می‌گوید: این روایت بین اهل حدیث و تفسیر مورد اتفاق است.
جریان همراهی حضرت علی و فاطمه و حسنین(ع) در جریان مباهله، نقل خاص و عام است و بزرگان اهل سنت به آن اعتراف دارند. زمخشری در ادامه تفسیر آیه می‌گوید: این آیه دلیلی است بر فضل اصحاب کساء که قوی‌تر از آن، دلیلی نیست و برهان آشکاریست بر صحت نبوت پیامبر (ص)، چرا که هیچ موافق و مخالفی نگفته که مسیحیان به طلب پیامبر(ص) جواب دادند.
صاحب تفسیر روح المعانی نیز اظهار می‌کند: پیامبر(ص) این چهار تن (علی، فاطمه، حسن و حسین) را برای مباهله دعوت کرده است، مورد اتفاق محدثان می‌باشد و در دلالت آن بر فضیلت آل‌الله و آل‌رسول‌الله، هیچ مؤمنی شک نمی‌کند.
امام کاظم(ع) با اشاره به فضیلت مباهله در جواب هارون فرمود: همه امت چه خوب و چه بد متفق‌اند در اینکه جریان مباهله با اهل نجران جز پیامبر(ص) و فاطمه و حسنین(ع) در کساء نبود.
دلالت آیه مباهله بر فضیلت و برتری پنج تن از اهل بیت(ع) بر کسی پوشیده نیست. آیه هم دلالت بر حقانیت دین اسلام دارد، چرا که پیامبر اسلام(ص)، اگر به راه خویش اعتماد نداشت، عزیزترین افراد خانواده‌اش را به قربانگاه نمی‌آورد و هم دلالت بر جایگاه و عظمت خانواده امیرالمؤمنین(ع) دارد، چرا که جز این چهار نفر کسی در این فضیلت، سهمی پیدا نکرد.
