پدیدآور: شعبان نصرتی

مشخصات نشر: قم، چاپخانه دارالحدیث،پژوهشکدة کلام اهل بیت(ع)

مشخصات ظاهری: 373ص

شمارة دیویی: م 462 ن 297/632

معرفی کتاب:

«نظریه الانسان» یکی از بنیادی‌ترین مباحث در علوم انسانی است. انسان‌شناسی دانشی است که معرفت‌شناسی برآن استوار است به همین دلیل روان‌شناسی و انسان‌شناسی در معرفت همواره یکی از محوری‌ترین بخش‌های معرفت بوده‌اند. این نظریه در محورهای «بُعدِ بدنی، بُعدِفرابدنی، بُعدِ اجتماعی» قابل پیگیری است. از میان مفاهیم و واژگان قرآنی، «قلب» قلبِ مباحث انسان‌شناسی است که در هر سه محور نقش اساسی دارد. پرداختن به قلب فرابدنی به معنای نفی دوبُعد دیگر نیست، بلکه این سه بُعد در کنار یکدیگر می‌توانند به صورت مکمل عمل کنند. در کتاب « معناشناسی قلب در قرآن»، به دو دلیل از میان سه بُعد بدنی، فرابدنی و اجتماعی، فرابدن در قرآن انتخاب شد. از یک سو و از لحاظ محتوایی، «قلب» کانون توجه مباحث انسان‌شناسی بوده است و فرابدن انسان علاوه برجایگاه خاص خود می‌تواند واسطه بین قلب بدنی و قلب اجتماعی باشد. از سوی دیگر، جهان‌بینی قرآنی به عنوان جهان‌بینی متن مؤسس اسلام در تدوین و تنظیم نظریة اسلام، باید اساس نظریه‌پردازی قرار گیرد. فرابدن انسان مقوله‌ای انتزاعی و مرکب از اجزای گوناگون است و نباید این بُعد را به عضوی مانند روح یا نفس فروکاست بلکه باید روح یا نفس را عضوی از این بُعد در نظر گرفت؛ زیرا فرابدن حقیقتی ترکیبی دارد.در صورتی‌که بپذیریم فرابدن انسان مانند بدن، از اعضای گوناگون ترکیب شده، لازم است عضو حیاتی را شناسایی کنیم. در قرآن واژه «قلب» کلیدی‌ترین واژه برای بحث از فرابدن است. کلیدی بودن قلب در قرآن به حدی روشن است که علامه طباطبایی قلب را در قرآن همان روح و نفس می‌داند.

در این کتاب مطالب در چهار فصل با عناوین قلب و فرابدن، قلب و معرفت، قلب و ایمان، قلب و موانع تنظیم شده است که در هر فصل به طور جامع و تفصیل به بیان مباحث پرداخته شده است.در پایان هر فصل جمع‌بندی و نتیجه‌گیری مطالب آمده است.

کتاب « معناشناسی قلب در قرآن» در کتابخانه تخصصی علوم قرآن و حدیث آستان قدس رضوی موجود می باشد.