پدید آورنده: سیدعلی خامنه ای

مشخصات نشر: تهران : انتشارات انقلاب اسلامی،1401

مشخصات ظاهری : 152ص

شماره راهنما: م231خ297/632

  معیشت پرهیزکارانه دربرگیرنده بیانات مقام معظم رهبری در موضوع تقواست. ایشان در بیشتر بیانات , تعریف و آثار و اهمیت تقوا را در کنار هم مطرح  نموده اند.

این کتاب درپنج فصل تنظیم شده است: فصل اول مفهوم شناسی تقوا؛ فصل دوم اهمیت و جایگاه ارزشی تقوا؛ فصل سوم آثار تقوا و زیان های بی تقوایی؛ فصل چهارم اقسام تقوا؛ فصل پنجم اهمیت تقوا برای خواص

اگرچه رعایت تقوا وظیفه‌ی همگانی آحاد مردم است امّا در دیدگاه ایشان رعایت تقوا توسّط خواص از اهمّیّت بیشتری برخوردار است.

اگر ملتی یا فردی دارای تقوا بود ،تمام خیرات دنیا و آخرت برای او جلب خواهد شد ،فایده ی تقوا ،فقط برای کسب رضای پروردگارو نیل به بهشت الهی در قیامت نیست ،فایده ی تقوا را انسان با تقوا   در دنیا هم می بیند .جامعه ای که با تقواست جامعه ای که راه خدا را با دقت انتخاب می کند و با دقت نیز در آن راه حرکت می کند ، از نعم الهی در دنیا هم برخوردار می شود ، عزت دنیوی هم به دست می آورد و خدا علم و معرفت در امور دنیا هم به او می دهد .جامعه ای که در راه تقوا حرکت می کند ،فضای زندگی آن جامعه، فضای سالم و محبت آمیز و همراه با تعاون و همکاری بین آحاد جامعه است ،تقوا ،کلید خوشبختی دنیوی و اخروی است ...تقوا ،وصیت اول و آخر پیامبران است .در سوره های مختلف قرآن می خوانید ،اولین سخنی که انبیای الهی به مردم گفته اند ، توصیه به تقوا بوده است .اگر تقوا باشد ،هدایت الهی هم هست ؛ و اگر تقوا نباشد ،هدایت الهی هم به صورت کامل نصیب فرد و جامعه نمی شود . هدف نهایی از خلقت انسان ، رسیدن به قرب الهی است و راه رسیدن به این مقام ،با گذر از امتحانات و آزمونهای گوناگون حاصل می شود .انبیای عظام و امامان  والا مقام (صلوات الله اجمعین ) نیز به دنبال رساندن انسان به سر منزل بوده اند اما اهتمام به آخرت و مقامات  معنوی ، باعث غفلت ایشان  از زندگی دنیوی نشده است. انسان متکامل  در بینش الهی ،هم به  آبادانی دنیا میپردازد و هم به آبادانی آخرت ،و حاصل این دو ،رسیدن به حیاتی است که دراصطلاح قرآنی از تعبیربه «حیات طیبه »شده است .

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

ضرر عالِم بی تقوا

کلید اصلی باز کردن قفل های گوناگون ,اهمیت دادن به علم است. البته در کنار آن, این امر بدیهی را هم باید مد نظر داشته باشیدکه علم و عالم همان قدر که می توانند مفید باشند, می توانند مضر هم باشند.« چو دزدی با چراغ آید گزیده تر برد کالا». اگر کسی که علم در وجود او  هست, تقوا و پرهیزکاری و امانت و صداقت در او نباشد می تواند علیه کشور و مصالح کشور, علم خودش را مورد استفاده قرار دهد. بنابراین در کنار علم, فرهنگ و تزکیه و اخلاق و معنویت هم لازم است; در این هیچ شبهه نکنید. اگر علم باشد و تقوا نباشد,صد رحمت به آنجایی که علم نیست! علم بی تقوا, چیز بسیار خطرناکی است.

عالمی که حرص به دنیا داشته باشد مردود است.عالمی که از محرمات اجتناب نداشته باشد مردود است نه اینکه عالم نباید از تمتعات زندگی بهره ببرد; اما مراتبی هست که انسان در ان مراتب باید حقا و انصافا از تمتعاتی چشم بپوشد.علما هم مثل همه مردم باید از تمتعات معمولی زندگی بهره ببرند; همانگونه که خداوند درباره پیغمبر فرمود:«قل انما انا بشر مثلکم». اما این دو چیز ـ حرص به دنیا و عدم تورّع از حرام ـ ممنوع است. اینکه حرص به دنیا در عالم احساس شودو لو به حسب ظاهر فعل حرامی هم نکند ; اما هین طور از چپ و راست دنبال این باشد که بتواند مال دنیا را جمع کند, ضد قدس است; یا اینکه خدای نکرده تورع از حرام نداشته باشد و دیده شود که غیبت کردن برایش آسان است,دروغ گفتن آسان است و خدای نکرده ارتکاب برخی از محرمات گوناگون آسان است. پس این نسل موظف است چه از راه علم و تداوم رشته علمی و پیشرفت علمی و چه از لحاظ حفظ اعتبار تقوایی و قدسی, آبروی اسلاف را حفظ کند.