در کتاب " سیره حسنی" تالیف جواد محدثی درباره کرامت و بخشندگی امام حسن مجتبی علیه السلام چنین می خوانیم: نقل شده است: آن حضرت سخاوتمند بود و با اموال خود به نیازمندان و گرسنگان کمک می کرد. به او می گفتند: چرا هیچ وقت هیچ سائلی را رد نمی کنی؟ فرمود: «انی لله سائل و فیه راغب، و انا استحیی ان اکون سائلا و ارد سائلا.»
من سائل درگاه خدایم و رغبت و میل به او دارم. من شرم دارم که خودم سائل باشم، ولی سائلی را رد کنم.
در روایات است که با مردم همان گونه برخورد کنید که دست دارید خدا با شما برخورد کند؛ یعنی اگر می خواهید خدا از شما بگذرد، شما هم اهل عفو و بخشش باشید. اگر دوست دارید خداوند به شما احسان کند، شما هم به دیگران احسان کنید.
اگر می خواهید نعمتهای الهی درباره شما استمرار داشته باشد، شما هم از عطایای خدا به بندگان محرومش بدهید. اگر دوست دارید خداوند بر گناهان شما مواخذه و سخت گیری نکند، شما هم با مردم مدارا داشته باشید.
کسی که دست نیازش به درگاه خدا باز است، باید دست نیازمندان را کوتاه نکند. کسی که امید دارد از فضل و رحمت الهی برخوردار باشد، باید دیگران را از خودش مایوس نسازد.
خداوند هم به رفتار بندگانش می نگرد و همان گونه با آنان برخورد می کند.
در حدیث است که حضرت علی (ع) فرمود: «ارحم، ترحم» رحم کن تا به تو رحم شود.
قرآن کریم، ضمن دعوت به کمک به خویشاوندان نیازمند و فقرا و مساکین چنین فرمان می دهد:
«و لیعفوا و لیصفحوا، الا تحبون ان یغفرالله لکم»
لازم و شایسته است تواگران عفو کنند و بگذرند. آیا دوست ندارید که خداوندشما را بیامرزد؟
وقتی دوست دارید که از مغفرت خدا برخوردار شوید، خودتان هم از دیگران گذشت کنید.
