درباره خداترسی امام حسن عسکری علیه السلام در کتاب " حسن بن علی علیه السلام ، امام عسکری " تالیف دکتر مرضیه محمدزاده چنین می خوانیم:
ایمان به خداوند از عناصر ذاتی ایشان بود و یقین به پروردگار با جان و روانشان عجین بود. او تنها از خداوند می ترسید و جز او از دیگری هراس نداشت و خداترسی و بیم از حضرت حق یکی از جلوه های روشن کمالات معنوی امام عسکری علیهالسلام از همان دوران کودکی بود. نقل شده است که در ایام کودکی امام علیه السلام ، بهلول آن حضرت را دید که می گرید و دیگر کودکان به بازی مشغولند. او امام را نشناخت و پنداشت گریه آن حضرت برای اسباب بازی است که سایر کودکان دارند و او ندارد. به امام عرض کرد :
اگر به واسطه نداشتن اسباب بازی می گریید برایتان تهیه کنم ؟
ما برای بازی آفریده نشده ایم.
پس برای چه آفریده شده ایم ؟
برای دانش و پرستش !
از کجا چنین می گویی ؟
از کلام خداوند که در قرآن می فرماید :
"افحسبتم انما خلقناکم عبثا و انکم الینا لا ترجعون "
آیا می پندارید شما را بیهوده و به عبث آفریدیم و به سوی ما باز نمی گردید ؟
آن مرد تعجب کرد و گفت :
تو کودکی بیش نیستی و گناه نکرده ای؟
مادرم را دیدم که با چوب های بزرگ، آتش می افروخت ولی موفق نمی شد، از این رو از چوب های کوچک و نازک استفاده کرد ( و با آتش زدن چوب های آتش و نازک، چوب های بزرگ را آتش می زد ) و من می ترسم که از چوب های کوچک جهنم باشم.
