پدیدآور: محمود سوری
مشخصات نشر: قم: کتاب جمکران ، 1399
مشخصات ظاهری: 256ص
رده بندی دیویی: س ن/خ 391ج 297/974
معرفی کتاب:
کتاب واینگونه است زینب باز آفرینی کتاب« خصائص زینبیه سید نورالدینی جزایری» جزایری تلاش کرده با نکته سنجی های بجا، شخصیت والای دخترعلی وفاطمه (س) را در چهل خصیصه کوتاه و بلند به خوانندگانش بشناساند و او هر بار چونان صیادی چیره دست در دریای زندگانی زینب (س) غور می کند و مرواریدی گران بها از زندگی بانو به خواننده خود عرضه می دارد. آن مرحوم سخن را از ولادت بانو آغاز می کند و بعد، به واژه شناسی«زینب» می پردازد و پس از شناسایی کتیبه های حضرت، لقب های عقیله بنی هاشم (ع) را برمی شمارد و برای هریک نکته سنجی های بدیع ارائه می کند. جزایری خواننده را تا حدود نصف کتاب با خود همراه می کند و فراوان از ویژگی های بانو می گوید و هیچ به زندگی ایشان اشاره نمی کند، ولی ناگاه در خصیصه بیست و دوم آن گاه که خوب خواننده را تشنه شناخت حضرت کرد، به تفصیل به ماجرای زندگی زینب کبری(س) در کودکی و نوجوانی و ازدواج ووقایع کربلا و شام بلا و وفات ایشان ورود می کند و در این میان، زیرکانه زندگی پسرعمو وهمسر بانو (عبدالله بن جعفر) و عمو و پدر همسر ایشان (جعفر بن ای طالب) را واکاوی و مطالبی تازه و خواندنی را به خواننده خویش عرضه می کند. در کتاب و اینگونه است زینب (س) نویسنده « محمود سوری» سعی کرده است تا از عبارت‌های دشوار و واژگان نامأنوس استفاده نکند. از سنگینی قلم نویسنده کم شده و همۀ کتاب با ادبیاتی امروزی بازنویسی شده است. تاحدامکان تلاش شده است تا در کتاب، جز آیات قرآن و برخی رجزهای عاشورایی، تقریباً از واژه‌ها و جمله‌های عربی استفاده نشود؛ به همین دلیل، تمامی عربی‌نگاری‌های متن، اعم از روایات و نقل‌های تاریخی، ترجمه و اصل مطلب، اولاً به‌دقت اعراب‌گذاری شد و ثانیاً به پاورقی منتقل شده تا خواننده فارسی‌خوان، بدون توجه به آن‌ها متن را دنبال کند.
برگرفته از متن:
خصیصه اول امتیازهای زینب‌ها هنگام ولادت حضرت فاطمه از ابتدای بارداری بر زینب تا روز تولد دختر زیبای خویش، پیوسته غمی برغم‌هایش افزوده می‌شد و پژمرده‌تر می‌گردید؛ زیرا انسان‌های خاص درگاه خداوند، برای خوشی کردن پا به این جهان نگذاشته‌اند. به همین دلیل بود که تا فاطمه بر یکی از فرزندان پنج‌گانه‌اش امام حسن، امام حسین، زینب کبری، ام‌کلثوم و حضرت محسن باردار می‌شد، مصیبت‌های وارد بر آن نوزاد را به ایشان می‌گفتند تا فاطمه به همین اندازۀ اندک هم از خوشی و لذت دنیا بهره نبرد؛ ازاین‌رو یک‌بار از زهر جفا بر بدن حسن گفتند و بار دیگر از مصیبت‌های کربلا بر حسین باز از رنج‌های زینب، آن مادر مصیبت‌ها داد سخن سر دادند یا داستان اسیری ام‌کلثوم و شهادت محسن بی‌گناه را به یاد آوردند. اینجاست که می‌بینیم قرآن کریم می‌فرماید: «حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْها» مادرش او را به‌دشواری آبستن بوده است.
دیگر آنکه، زینب که در همه حال یارویاور برادرش حسین (ع) بود، هنگام تولدش نیز با برادر شباهت داشت؛ زیرا پس از ولادت، جبرئیل امین مصیبت‌هایی را که بر او خواهد رفت، برای رسول خدا برشمرد؛ تا آنجا که وقتی قنداقۀ مبارکش را به دست پدربزرگ مهربانش دادند، به گریه افتاد. در تاریخ آورده‌اند: پس از تولد دختر بزرگ علی و فاطمه، رسول خدا را خبر کردند ایشان به منزل دامادش رفت و به فاطمه فرمود: «دختر عزیزم! دخترک تازه به دنیا آمده‌ات را به من بده». وقتی فاطمه چنین کرد حضرت زینب را به سینه چسباند و صورت مبارک خود را بر صورت کوچک او گذاشت و چنان با صدای بلند گریست که اشک بر محاسن شریفش فرمود: فاطمه جانم! بدان که این دخترک زیبا پس از من و تو مصیبت‌های بسیاری را به چشم خواهد دید در این هنگام فاطمه به گریه افتاد و فرمود: یا رسول‌الله! ثواب کسی که بر او و بر این مصیبت‌هایی که فرمودید گریه کند چه خواهد بود؟ رسول خدا الله فرمود: ای پاره تن و روشنی دو دیده‌ام ثواب کسی که بر دخترکت گریه کند، همانند کسی است که بر مصیبت‌های برادرانش حسن و حسین گریه کند و در این حال نام زیبا و جاودان «زینب» را برای نوزاد فاطمه‌ها برگزید.
