جرعه ای از زلال نهج البلاغه(جلد دوم)
پدیدآورنده: حسن صادقی
مشخصات نشر: قم: میراث ماندگار،1403
مشخصات ظاهری: 199ص
رده بندی دیویی: ز/ج196ص297/9515
کتاب جرعه ای از زلال نهج البلاغه (جلد دوم) به شرح نامۀ ۵۳ از نهج البلاغه، نامه امیر مومنان (ع) به مالک اشتر است. عهدنامۀ مالک اشتر یا نامه ۵۳ نهج‌البلاغه، تنها مکتوب تأیید شده از امیرالمومنین علی(ع) خطاب به مالک اشتر نخعی پس از انتصاب به حکومت مصر است. در این نامه حضرت وظایف، اختیارات و لوازم حکمرانی مطلوب را برای مالک برشمرده است.
کلام امیرالمؤمنین دو خصوصیت ویژه دارد: اول، زیبایی و فصاحت و انسجام که آن را فوق کلام مخلوق و دون کلام خالق قرار داده است. دوم، تأثیر و نفوذ شگفت‌انگیز آن. نهج‌البلاغه کتابی نیست که تنها از حیث لفظ، اوج قله‌های فصاحت را فتح کرده باشد؛ بلکه محتوا و مضمون این کتاب شریف نیز تالی و دنباله‌رو قرآن است. سید رضی در مقدمه نهج‌البلاغه می‌نویسد: «امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در موضوعات و ابواب مختلف کلماتی دارد و هرگاه انسان در یک موضوع کلمات آن حضرت را مطالعه می‌کند، شک نمی‌کند که این سخنان از کسی است که تمام عمر خویش را در همان رشته سپری کرده است؛ وقتی در باب زهد داد سخن می‌دهد، گویی هیچ بهره‌ای جز زهد و عبادت ندارد و گویی تمام عمر خویش را در گوشه خانه‌ای یا در پای‌کوهی گذرانده که هیچ‌کس را جز خود ملاقات نکرده است.»
کتاب حاضر در ابتدا مقدمه عهدنامه را آورده و بعد از آن شامل بیست فصل است: فصل اول: تقوای فردی و اجتماعی فصل دوم: روش برخورد با مردم فصل سوم: پرهیز از غرور و برتر بینی فصل چهارم: عدل مداری و مردم گرایی فصل پنجم: اصول روابط اجتماعی فصل ششم: معرفی اجمالی گروه های گوناگون جامعه فصل هفتم: نظامیان فصل هشتم: قضات و داوران فصل نهم: کارگزاران دولتی فصل دهم: مالیات دهندگان فصل یازدهم: دبیران و نویسندگان فصل دوازدهم: بازرگانان و صاحب صنعت فصل سیزدهم: محرومان و مستضعفان فصل چهاردهم: چگونگی رفتار و اخلاق در برخورد با مراجعه کنندگان فصل پانزدهم: مدیریت برنامه های فردی و اجتماعی فصل شانزدهم: روش برخورد با نزدیکان و اطرافیان فصل هفدهم: چگونگی برخورد با دشمن فصل هیجدهم: روش برخورد نسبت به جان مردم فصل نوزدهم: صفات زشت و ضرورت پرهیز از آن فصل بیستم: یادآوری نیکی ها و کتاب و سنت و در پایان عهد نامه و فهرست منابع آمده است.
شیوه برخورد با مراجعه کنندگان
امام (ع) در شیوه برخورد حاکم با مراجعه کنندگان به چند نکته اشاره می کنند: 1- پس درشتی و سخنان ناهموار آنان را برخود هموار کن. 2- و تنگ خویی و خود بزرگ بینی را از خود دور ساز. 3- آنچه عطا می کنی به خوشرویی عطا کن و خودداری از عطا را با مهربانی و عذر همراه نما.
