در بخشی از کتاب " واکاوی پیشگویی غیبی قرآن و بشارت فتح فلسطین: مارقه الروم" تحت عنوان مسئله فلسطین و « تکرار» شکوه ایرانیان چنین می خوانیم: میدان نبرد ایرانیان و رومیان، به تعبیر قرآن، در نزدیک ترین سرزمین بود: « ادنی الارض»؛ اگر الف و لام در کلمه « الارض» برای عهد باشد، مقصود از الارض، سرزمین حجاز است. و در این صورت، نزدیک ترین مکان به سرزمین مسلمانان یعنی منطقه شام، محل جنگ ایرانیان با رومی‑ها بوده است. و نیز اگر مقصود از « الارض»، سرزمین روم باشد؛ و ایرانی ها فراتر از مرزهای جغرافیایی خویش و در نزدیک ترین مکان به سرزمین رومی ها، موفق به شکست آنان شدند.
و این، اشاره به اهمیت و عمق این پیروزی و غلبه است؛ چرا که امپراتوری روم در نزدیک ترین مرزهایش که از همه جا قوی تر و نیرومندتر است، گرفتار شدند.
امپراتوری ایران، چنان مهاجمانه وارد شد که رومیان را در منطقه شام و در نزدیک ترین سرزمین به خودشان شکست داد.
به هر حال، این آیه قرآن گویای اقتدار ایرانیان است که توانستند با حضور در خارج از مرزهای جغرافیایی، یعنی در منطقه شام که نزدیک ترین سرزمین به مناطق رومی ها بود، جنگ را در نزدیک ترین مکان به دشمن پیگیری کنند و به اصطلاح در « جنگ فراسرزمینی» پیروز شوند و بدین سان، آیه معروف شکست رومی ها در قرآن، نازل گردید:
سردار معروف ایران به نام « شَهربَراز» با عبور از منطقه الجزیره در بین دجله و فرات، با سپاهیانش به قلمرو نفوذ رومیان در شامات، حمله می کند و شکست سختی بر آنان وارد و با فتح قدس تا عمق سرزمین فلسطین پیشروی می کند.
و البته این مهم، یک بار دیگر و در دوران قبل از ظهور توسط ایرانیان در کسوت پیروان اهل بیت علیهم السلام مجددا اتفاق خواهد افتاد
