در بخشی از کتاب « مدینة المعاجز» تالیف هاشم بن سلیمان بحرانی تحت عنوان « لشکریان آسمانی» بخشی از فضایل و کرامات امام هادی علیه السلام را مرور می کنیم:
روایت شده است: روزی متوکل عباسی یا واثق عباسی به سپاه خود که نود هزار جنگجو از اهل ترک و ساکن سامرا بودند دستور داد که هر کدام از آنها به اندازه کلاه خود کلوخ قرمز جمع کند و در صحرا ببرند و در آنجا روی هم بگذارند، سپس همه آنها به دستور او چنین کاری کردند و در نتیجه از انباشته شدن کلوخ ها کوه بزرگی ایجاد شد. سپس خلیفه عباسی امام هادی علیه السلام را نزد خویش دعوت کرد و ایشان را بالای آن کوه کلوخی برد و به ایشان عرض کرد: می خواهم لشکریان خود را به تو نشان بدهم. خلیفه قبل از اینکه امام هادی علیه السلام را نزد خود دعوت کند به لشکریان خود گفته بود که تا دندان مسلح شوند و با بهترین نظم و لباس نظامی در یک خط منظم و پشت سر هم پشت کوه بایستند تا اگر کسی علیه او قیام کند با دیدن این لشکریان بترسد و چنین فکری در ذهنش نگذراند. وقتی امام هادی علیه السلام همراه خلیفه به قله کوه رسیدند خلیفه گفت: ببین که من چقدر نیرو و لشکر دارم. امام هادی علیه السلام به او فرمود: آیا دوست داری لشکریان مرا ببینی؟ خلیفه گفت: بله! امام هادی علیه السلام دستان خود را به سوی آسمان برد و یکباره در سر تا سر آسمان فرشتگانی ظاهر شدند که تا دندان مسلح بودند، وقتی خلیفه چنین دید از وحشت بی هوش بر زمین افتاد و ساعتی بعد به هوش آمد و امام هادی علیه السلام به او فرمود: نترس! نمی خواهم با تو رو در رو بشوم. به راستی که ما کاری به کار دنیا نداریم و تلاش ما برای آخرت است.
