در کتاب « پدر ایمان» تالیف جعفر فاضل که پیرامون حضرت ابوطالب علیه السلام به نگارش درآمده است چنین می خوانیم: حضرت عبدالمطلب زن های متعددی داشت. اسم یکی از آن ها، فاطمه بنت عمرو بن عائذ است. از جناب فاطمه، عبدالله پدر رسول اکرم و ابوطالب پدر امیرالمومنین (ع) و زبیر و عبدالکعبه به دنیا آمدند. از زن های دیگر حضرت عبدالمطلب، فرزندانی چون عباس و حارث متولد شدند. بنابراین عباس ( که بنی عباس به ایشان متنسب هستند) ، برادر حضرت عبدالله است ولی فقط از طرف پدر. ولی حضرت ابوطالب برادر عبدالله است هم از طرف پدر و هم از طرف مادر.

بنابراین عباس عموی حضرت محمد (ص) است ولی فقط از طرف پدر و جناب ابوطالب عموی حضرت محمد (ص) است هم از طرف پدر و هم از طرف مادر. اهمیت این مطلب تا حدی است که ثمرات اعتقادی بسیاری بر آن مترتب است.

هارون که از بنی عباس بود از حضرت موسی بن جعفر ( ع) سوال کرد: چرا شما خود را لایق حکومت می دانید در حالی که همان طور که ابوطالب عموی پیامبر است عباس نیز عموی پیامبر است و شما چه فضیلتی بر بنی عباس دارید و چرا اعتقاد دارید خلافت به بنی عباس نمی رسد و در فرزند حضرت علی علیه السلام است؟

حضرت موسی بن جعفر علیه السلام در جواب فرمودند:

عباس درست است که عموی پیامبر است ولی عباس و عبدالله فقط از طرف پدر با هم برادر بودند ولی جد ما حضرت ابوطالب هم از طرف پدر و هم از طرف مادر با عبدالله برادر است؛ لذا قرابت ما به حضرت رسول اکرم (ص) بیشتر است.

یعنی اگر قرار باشد ملاک جانشینی حضرت رسول اکرم قرابت به رسول الله باشد، قرابت حضرت علی علیه السلام به رسول الله از قرابت فرزندان عباس به رسول اکرم بیشتر است.