
پدیدآور: کارگروه محتوايي موسسه جوانان استان قدس رضوي
مشخصات نشر: مشهد: موسسه جوانان آستان قدس رضوي، ۱۳۹۸
مشخصات ظاهری: 49 ص.
رده بندی دیویی : 82 ز297/76
معرفی کتاب:
کتاب زیارت؛ آغاز عشق و بندگی نوشته استاد شیخ محمدحسن وکیلی در موسسه خدمات مشاوره ای و پژوهش های اجتماعی آستان قدس رضوی به چاپ رسیده است.
«زیارت» در لغت به معنای به دیدار کسی رفتن است، و به کسی یا چیزی که به دیدارش میرویم «مزور»، و به محل این دیدار «مزار» و به زیارتکننده، «زایر» گفته میشود. در اصطلاح دینی هنگامی که به بارگاه یکی از اولیای الهی میرویم و ارتباط قلبی و روحی با آن بزرگوار برقرار میسازیم، گفته میشود که ما به زیارت ایشان رفتهایم. همچنین فراتر از این، اگر از راه دور هم این «ارتباط قلبی و روحی» برقرار شود، بازهم ـ بهنوعی ـ ایشان را زیارت کردهایم .
زیارت؛ یعنی ملاقات و دیدار اما همراه با ارتباط قلبی. «ارتباط قلبی» یعنی اثرگذاری و اثرپذیری قلبها و ادراک انسانها. ارتباط قلبی یعنی نسبت به مخاطب زیارت، ادراک فعّال داشتن که البته شرط لازم آن، توجه به زیارتشونده است. در سایه این توجه، ویژگیهای روحی او برای زایر مشخص میشود و ادراک صحیحی از او بهدست میآید و افکار و ذهنیات او بر زایر اثر خواهد گذاشت. یکی از آثاری که انسان بایستی از زیارت کسب کند و ثمره طبیعی همنشینی با اولیای الهی است اینک زیارت به حسب ظاهر تمام شده؛ اما گویا این آغاز راه است!راه رشد معنوی. از این رو بر هر زائری لازم است برای خود یک برنامه تحولی تدوینن کند و آن را مبنای عمل قرار دهد. چه خوب است این موارد به صورت یک برنامه خانوادگی درآید و با مشارکت اهل منزل و در محیط خانه، تبدیل به یک فرهنگ و رفتار عمومی شود. البته ان برنامه در زیارت های بعد نیز باید مورد توجه، بازبینی و بررسی قراربگیرد.