از آن جا که بشر، به مقتضای حب ذات و طبیعت جستجوگر خود همواره به سرانجام دنیا می اندیشد و  بحث حکومت جهانی واحد و استیلای یک فرهنگ بر همه‌ی جهانیان، مهم‎ترین مساله‌ی قرن اخیر بوده است، نویسنده در این پژوهش، درصدد بررسی جامع ادیان الهی و کشف مفهوم آخر‌الزمان در تمامی ادیان الهی یا به عبارت دیگر ادیان ابراهیمی با توجه به کتب مقدس آنان است. پایان‌شناسی عالم در ادیان ابراهیمی، وقایع پیش از پایان عالم در ادیان ابراهیمی(در ابعاد اجتماعی و معنوی)، مقایسه مفهوم آخرالزمان، اتفاقات کیهانی، وقایع اجتماعی و بعد معنوی در ادیان ابراهیمی برخی از موضوعات است که در این اثر منعکس شده است.

این کتاب، خویش ابزارهای فهم بشر را عقل، تجربه و کشف و شهود عرفانی می‌شمارد و سپس با طرح علم فلسفه‌ تاریخ به این می‌پردازد که حتی اگر ما تمام مسائل تاریخی را به صورت قواعد درآورده و تحلیل کنیم، نمی‌توانیم به صورت قطعی در مورد آینده بشریت نظر دهیم بلکه نهایتاً توانایی این را خواهیم داشت که قضایای شرطیه برای آینده ترسیم کنیم. سپس از وحی به عنوان ابزار الهی شناخت یاد می‌کند و می‌گوید تنها راه قطعی شناخت آینده‌ بشریت وحی است.

با بررسی کتب این ادیان متوجه می‌شویم که همه‌ آن ها بعد از ترسیم ظلم و حوادث ناگوار آخرالزمان به برپایی نظامی احسن که در آن نظم الهی مستقر است نه حکم بشری، بشارت می‌دهند.