پدیدآور: علیرضا پناهیان
مشخصات نشر: تهران، بیان معنوی
شمارة دیویی: پ 542 پ 75/297
معرفی کتاب:
در بخشی از کتاب « پرورش نخبگان معنوی در مساجد» تالیف علیرضا پناهیان ذیل عنوان « تا خوب‌ها خوب‌تر نشوند، بدها خوب نمی‌شوند» چنین می خوانیم: خوب‌تر شدن خوب‌ها نسبت به خوب شدن دیگران برای ما در اولویت قرار دارد؛ چرا که از طرفی رشد خوب‌ها، مهم‌ترین عامل برای جذب دیگران است و از طرف دیگر رشد نکردن آن‌ها، مهم‌ترین مانع برای جذب دیگران به شمار می‌رود.
می‌توان این سخن را با نماز که بر اساس روایات از شاخص‌ها و نتایج مهم خوب بودن است به راحتی توضیح داد. اگر نماز را به عنوان یک شاخص در نظر بگیریم باید بگوییم امروزه نماز نخواندن هر بی‌نمازی که در عالم وجود دارد، تقصیر نمازخوانهاست؛ مگر آن عدة معدودی که خداوند بر قلب‌هایشان مهر قساوت و سیاهی زده است. دلیل این که بینمازها نماز نمی‌خوانند، این است که به ما نمازخوانها نگاه می کنند.آن خانم یا آقایی که نماز نمی‌خواند، نگاه می‌کند ببیند این کسی که نماز می‌خواند، نمازش چه تأثیری در او داشته‌است و چه فایده‌ای از نمازش برده‌است و چه حظّی از نمازش برده؟ آیا صورتش از مناجات با خدا گل انداخته که هر کسی دید، بفهمد او چه لذّتی از نماز برده تا خودش هم نماز‌خوان شود؟ آیا اخلاق و رفتارش عوض شده است؟ نماز کجای وجودش را آباد کرده تا بقیّه هم جذب نماز شوند؟
تازه کسی که نماز نمی‌خواند، از اینکه وقت خودش را برای نماز تلف نکرده خوشحال هم هست و برای ما که نماز می‌خوانیم تأسّف می‌خورد و می‌گوید:« نگاه کن، چقدر خودش را گرفتار کرده! این هم جزء نمازخوانهاست». در حالیکه باید بر عکس باشد. باید وقتی مارا می‌بیندتأسف خورده و بگوید « ببین چه لذتی از نماز خواندن می‌برد، ببین بعد از نماز چقدر خوش‌اخلاق می‌شود، چقدر با روحیه و با نشاط می‌شود» تک‌تک رفقایش را نگاه می‌کند و ببیند آن‌هایی که نماز می‌خوانند چقدر از بقیه خوش‌اخلاق‌تر و سرحال‌تر و با نشاط‌ترند.
شیوة تبلیغ انبیای الهی (ع) نیز همین بوده‌است. انبیا و اولیای الهی همیشه چند نفر را پیدا می‌کردندو به طور ویژه با آن‌ها کار می‌کردند.اگر آن چند نفر درست می‌شدند، همة مردم را درست می‌کردند. اگر آن‌ها درست نمی‌شدند، آن پیامبر یا یا ولی خدا پیش مردم حرفی برای گفتن نداشت؛چراکه مردم به او می‌کفتند: « اگر حرف شما درست بود، چرا این هایی که حرف شمارا گوش کردند به جایی نرسیدند؟ اگر نماز، اخلاقِ انسان را درست می‌کند، پس چرا این‌ها اینقدر بد اخلاق هستند؟»
چه موقع بینمازها، نماز خوان می‌شوند؟ وقتی نمازخوانها بهتر نماز بخوانند .اگر نمازخوانها حظّی را که از نماز خواندن می‌برند به اهل عالم نشان بدهند، همه نماز‌خوان می‌شوند. چه کنیم که همه نماز خوان بشوند ؟ باید کاری کنیم آن‌هایی که نماز‌خوان هستند بهتر نماز بخوانند، به همین سادگی. در آن صورت آن کسی که نماز نمی‌خواند می‌آید از رفیق نماز‌خوانش می‌پرسد :«تو چرا اینقدر با نشاطی؟ تو چرا همیشه اینقدر سرحالی؟ تو چرا کینة هیچ کسی را به دل نمی‌گیری ؟ تو چرا عصبانی نمی‌شوی؟تو چرا حسرت‌زده نمی‌شوی؟» و او جواب می‌دهد؛« نمی‌دانم، اما شاید به خاطر نماز باشد.»
اگر بینمازها تأثیر نماز را در نمازخوانها ببینند، به نماز علاقه‌مند می‌شوند. اما اگر تأثیرش را نبینند، نه تنها علاقه‌مند نمی‌شوند، بلکه دلزده خواهند شد و ذهنیّت منفی پیدا خواهند کرد. لذا اگر مذهبی‌ها خوب نماز نخوانند ، نه تنها فرصت جذب غیر مذهبی‌ها از دست می‌رود بلکه همین نماز خواندن بی روح مذهبی‌ها، مانع جذب غیر مذهبی‌ها خواهد شد. امروزه اگر بخواهیم مشکل بی حجابی برطرف شود، باید بقیه محجبه‌ها معرفتشان نسبت به حجاب بالا برود. در زمینه‌های دیگر نیز همین‌طور است.« تا خوب‌ها خوب‌تر نشوند بدها خوب نمی‌شوند» و این شعار پر رمز و راز عجیبی است.
کتاب « پرورش نخبگان معنوی در مساجد» در کتابخانه تخصصی علوم قرآن و حدیث آستان قدس رضوی موجود می باشد.
