پدیدآور: لیث العتابی، ترجمه: طیبه مشکین

مشخصات نشر: تهران: نور اشراق، 1400

مشخصات ظاهری: 114ص

رده بندی دیویی: ج442ع297/9515

معرفی کتاب:

در مقدمه کتاب « جایگاه نهج البلاغه در مطالعات شرق شناسی » چنین می خوانیم:  نهج البلاغه، مجموعه ای از بیانات امیر فصاحت و بلاغت امیرالمومنین علی ابن ابی طالب علیه السلام است که توسط سید رضی در نهایت دقت و حفظ امانت گزینش و گردآوری شده است. این کتاب شریف مشتمل بر جنبه های گوناگون علمی، اخلاقی، سیاسی، عرفانی و فلسفی است که اندیشه و تدبر در هر بعد آن نگاهی نو از شناخت و معرفت به روی انسان پرسشگر و جویای علم و آگاهی می گشاید. نهج البلاغه از مهمترین منابع شیعه و تالی قرآن کریم است. از این رو شرق شناسان بخشی از مطالعات خود را به تحقیق و بررسی درباره آن اختصاص داده اند. 

کتاب « جایگاه نهج البلاغه در مطالعات شرق شناسی » از دو منظر آرای شرق شناسان را درباره نهج البلاغه بررسی می کند. ابتدا دیدگاه کسانی که به دلیل عدم تحقیق و اعتماد به آنان به مبانی غیر واقعی و توام با اغراض، در اصالت و انتساب این کتاب شریف به امام علی علیه السلام تردید کرده اند. فقدان انصاف آنان نقش گسترده ای در گسترش خرافات درباره اسلام و در نتیجه تحریف آن نزد اروپاییان داشته است. نویسنده اثر به دنبال رفع شبهه برخاسته از خصومت آنان است و ضمن معرفی گردآورنده نهج البلاغه، به بررسی انتقادی آرای این گروه از شرق شناسان می پردازد و بررسی های آنان را توام با منفعت طلبی محسوب می نماید. دیدگاه دوم مربوط به شرق شناسانی است که بررسی و پژوهش های آنان مبتنی بر روش عقلانی و علمی است و منصفانه به توصیف حقایق می پردازند. آرای این گروه با تکیه بر مطالعه و تاثیرپذیری از حقایق علوم و معارف نهج البلاغه و توجه ویزه آنان به شخصیت متعالی امیرمومنان است. همین اساس محکم و استوار موجب ستایش آنان از این کتاب شده است.