ماه رمضان : ماه رحمت و مغفرت
واژه آشنا و زیبای رمضان دو ریشه دارد؛ یا برگرفته از کلمه «رمض» به معنای «تافته شدن سنگها از شدت گرما» است و چون در ابتدا، واجب شدن روزه در ماه رمضان مصادف با شدت گرما بود، نام این ماه را رمضان گذارده اند. به دیگرسخن، ماه رمضان ماه سوزاندن گناهان و بلکه بالاتر، سوزاندن زیاده خواهی های نفس و درون آدمی است که انسان خام را پخته می کند تا حجاب بازدارنده خودخواهی از روی قلب و دلش برداشته شود و یا این کلمه می تواند برگرفته از «رمیض» به معنای «ابر و باران در پایان تابستان و ابتدای فصل پاییز» باشد که گرمای تابستان را دور می سازد و بر این اساس می توان گفت که این ماه را ماه رمضان گفته اند چون آدمیان را از گناهان دور و پاک می کند. برخی نیز رمضان را برگرفته از «رمض النصل» به معنای «گذاشتن نیزه در میان دو سنگ و کوفتن بر آن تا حدی که نازک شود»، دانسته اند. با این برداشت، ماه رمضان یعنی این که انسان خود را در این ماه در میان طاعت و عبادت و احکام عملی ویژه این ماه قرار می دهد و خود را تحت سیطره و اختیار آنها می گذارد تا نفس او با تمرین و به انجام رساندن این احکام وعبادات، نرم و آماده بندگی و کشش به سوی خدای خود شود.
برگرفته از کتاب لذت های رمضان بر سفره عارفان از علی مبینی پور این کتاب در کتابخانه تخصصی علوم قرآن و حدیث موجود است.
