در کتاب « شرح دعای شریف افتتاح» تالیف محسن قرائتی ذیل فراز دوم آن چنین می خوانیم:  

اَللّهُمَّ اَذِنْتَ لی فی دُعائِكَ وَمَسْئَلَتِكَ مِنْ اَعْظَمِ اَلنِّعَمِ عَلَیْناجَرَیانُ ذِكْرِكَ عَلى اَلْسِنَتِنا وَ اِذْنُكَ لَنا بِدُعائِكَ فَاسْمَعْ یا سمیعُ مِدْحَتی وَ اَجِبْ یارَحیمُ دَعْوَتَی وَاَقِلْ یا غَفُورُ عَثْرَتی

خدایا! تو خود پیش از این به من رخصت داده ای که بخوانمت و از تو درخواست کنم؛ پس ستایشم را بشنو، ای شنوا! و پاسخ سخنم را بده، ای مهربان! و لغزشم را نادیده بگیر، ای آمرزنده!

نکته ها

" اذن " به معنای اجازه و رخصتی است که قبل از انجام کار صادر می شود . بنابراین اگر می توانیم دست به درگاه الهی بلند کنیم ، به سبب آن است که رخصتش پیش از آن ، از طرف خداوند مهربان صادر شده باشد .

تا که از جانب معشوق نباشد کششی

کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد

اَللّهُمَّ اَذِنْتَ لی فی دُعائِكَ وَمَسْئَلَتِكَ

همان طور که اقتضای سمیع بودن خدای متعال ، شنیدن مدح بندگان است ، (فَاسْمَعْ یا سمیعُ مِدْحَتی) ، لازمه رحمت او پاسخ دادن به دعای آن ها (وَ اَجِبْ یارَحیمُ دَعْوَتَی) و مقتضای آمرزنده بودن او ، نادیده گرفتن لغزش های بندگان است . (وَاَقِلْ یا غَفُورُ عَثْرَتی )

در رابطه انسان و خدا هم خواندن و صدازدن خدای متعال مهم است و هم خواستن از او .

قرآن کریم از جانب خدای مهربان ، هم به ما دستور داده تا پروردگار خویش را بخوانیم : " و قال ربکم ادعونی " و هم ما را فرا خوانده تا از او بخواهیم : "...و سئلو الله من فضله"

خداوند کریم به ما در مقابل "خواندن " وعده " پاسخ " داده : " و قال ربکم ادعونی استجب لکم " و در مقابل " خواستن " " عطا کردن " را قطعی دانسته است " و اتاکم من کل ما سالتموه "

ولی آن چه در این میان مهم است، چگونه خواندن و چگونه خواستن و چه خواستن است، که اهل بیت در ادعیه سفارش شده، آن را به ما آموزش داده اند .