در بخشی از کتاب « عشق خدا: چرا و چگونه؟» که توسط انتشارات موسسه خدمات مشاوره ای و پژوهش های اجتماعی آستان قدس رضوی به چاپ رسیده است ذیل عنوان « این میز چیست که آن را گوشه دلت گذاشته ای ؟» چنین می خوانیم:

انسان باید از دلبستگی های کلی زندگی دل بکند تا برسد به دلبستگی های جزیی که در زندگی وجود دارد. گاهی بین زن و شوهر بر سر این که فلان وسیله را کجای منزل بگذاریم یا رنگ فلان وسیله چه باشد، اختلاف پیش می آید. دین بخصوص به آقایان فرموده در امور منزل ایثار و گذشت کنید. چون شما در منزل نیستید و همسر شما صبح تا شب در منزل مشغول بچه داری و خانه داری است. اگر اختلاف تنها سر سلیقه است نه اختلاف در رضای خدا و تشخیص خانم این است که محل کمد در اینجا یا ظرف فلان جا باشد، مرد باید ایثار کند و کوتاه بیاید و تصمیم را به عهده همسرش بگذارد. گاهی وقت ها دلبستگی به این امور قلب انسان را مشغول می کند و این مشغولیت سبب می شود که اعمال فرد در طول روز بدون حضور قلب باشد و از توجه و تمرکزش باز بماند.

یکی از شاگردان مرحوم شیخ رجبعلی خیاط نقل می کند : روزی با همسرم در منزل بحثمان شد که این میز را کجا بگذاریم و بر سر این موضوع جر و بحث کردیم و بین ما کدورتی پیش آمد. با همان حال خدمت مرحوم شیخ رفتم . وقتی نشستم ایشان به من نگاهی کرد و گفت : این میز چیست که آن را گوشه دلت گذاشتی ؟

میزی که انسان بر سر محل گذاشتن آن با دیگران اختلاف پیدا می کند، ابتدا دل انسان را پر کرده و دلبستگی و تعلق در وجودش ایجاد می کند و به واسطه این تعلق دیگر انسان از موضع خود کوتاه نمی آید. گاهی انسان برای رضای خدا به همسرش می گوید این ظرف اینجا نباشد بهتر است تا بحث چشم و هم چشمی پیش نیاید. اینجا بحث رضای خداست و از محل بحث ما بیرون است اما جایی که بحث دلبستگی است ، انسان باید آن دلبستگی را از وجود خویش قیچی کند .

کتاب « عشق خدا: چرا و چگونه؟» که بیش از هفتاد بار چاپ شده است در کتابخانه تخصصی علوم قرآن و حدیث آستان قدس رضوی موجود می باشد.