پایان نامه کارشناسی ارشد رشته تاریخ گرایش اسلام

نگارنده: منصوره سعیدی گراغانی

استاد راهنما: احمد عقیلی

رده بندی دیویی: م583س297/957

چکیده

عصر امام رضا(ع) به لحاظ وجود بسترها و زمینه های سیاسی و فرهنگی از حوادت حائز اهمیت در تاریخ اسلام بوده است. در این دوره ترجمه کتب مثل دیگر در جامعه اسلامی رونق یافت و باعث شد بحث های کلامی،فقهی و فلسفی رواج بسیاری یابد. در کناراین ویژگی مثبت برخی بدعت ها، خرافات و شبهات نیز وارد جامعه اسلامی شد. حرکت فرهنگی منسجم از سوی اهل بیت و امامان (ع) شیعه موجب می شد تا آنان بتوانند خود را به عنوان محور فکری مسلمین معرفی کنند. آنها با توجه به موقعیت زمانی و شرایطی که از نظرسیاسی حکم فرما بوده عمل می نمودند و در دفاع از حقانیت اسلام، توجيهات عقلی ارائه می دادند.

وجودانحرافات فرهنگی و بدعت های دینی در عصر عباسیان لزوم بازنگری در فرهنگ اسلامی به ویژه فرهنگ تشیع را فزونی بخشیده بود. مهم ترین مسأله سیاسی این دوره هجرت امام (ع) از مدینه به مرو و جریان ولادیتعهدی ایشان است که فرصت مناسبی را برای انجام فعالیت های فرهنگی امام رضا(ع) فراهم آورد. به دنبال این هجرت ، امام رضا(ع) موفق به برقراری پیوند با ایرانیان متمایل به تشیع شد. مدیریت فرهنگی ایشان شامل زمینه سازی برای تبدیل فرانسان به مرکز عمده ی تمرکز شیعه، معرفی مبانی اندیشه شیعی، تلاش برای تحکیم مبانی کلامی شیعه، نشان دادن تسلط ائمه (عليهم السلام) شیعی بر میراث نبوی و علوی در مواجهه با بزرگان ملل و نحل و ... می شود. مهم ترین رویداد در این برهه ی زمانی مناظرات امام رضا(ع) با سران ادیان و مکاتب مختلف می باشد که از محورهای مهم در مدیریت فرهنگی ایشان است. به دنبال این مناظرات امام رضا(ع) با هدف از رساله حاضر تبیین و تشریح بسترها، زمینه ها، مولفه ها و پیامدهای مدیریت فرهنگی امام رضا(ع) است. در این رساله به روش توصیفی- تحلیلی مبتنی بر منابع تاریخی به این موضوع پرداخته شده است.

واژگان کلیدی: امام رضا(ع) - مدیریت فرهنگی - ولایتعهدی - مناظرات - نظام آموزشی

پایان نامه « مدیریت فرهنگی امام رضا(ع)» در کتابخانه مرکزی آستان قدس تالار تخصصی علوم قرآن و حدیث موجود می باشد.