گوشه ای از خاطرات امام خمینی (ره) پیرامون قرآن را مرور می کنیم.  

تلاوت قرآن بعد از شنیدن خبر شهادت فرزند

    حاج احمد آقا نقل می کرد، زمانی که در نجف حاج آقا مصطفی شهید شدند امام پس از شنیدن خبر شهادت ایشان، استوار و بردبار تنها به گوشه ای رفته و به تلاوت کلام الله مشغول شدند.( مرزداران؛ ش 84؛ ص 24)

چشم را برای قرآن خواندن می خواهم

    نجف که بودیم آقا چشمشان ناراحت شده بود دکتر آمد و چشم ایشان را دید و گفت: « شما چند روز قرآن  نخوانید و استراحت کنید.» امام خندیدند و گفتند « دکتر من چشمم را برای قرآن خواندن می خواهم؛ چه فایده ای دارد اگر چشم داشته باشم و قرآن نخوانم شما یک کاری بکنید که من بتوانم قرآن را بخوانم.»( حضور؛ ش 3؛ ص 299)

روی زمین نشستند

      حضرت امام در یک مراسم ملاقات در حسینیه جماران به طور استثنایی به جای آنکه در جایگاه روی صندلی بنشینند وقتی وارد حسینیه شدند روی زمین نشستند این در روزی بود که برندگان مسابقات قرائت قرآن آمده بودند و قرار بود در آن جلسه آیاتی توسط قاریان تلاوت شود.( سرگذشت های ویژه از زندگی امام خمینی؛ ج 5، ص 70)

قرآن را روی زمین نگذارید

 گاهی به دلایلی قرآن هایی را در کیف دستی در محضر امام می بردیم یکبار بدون توجه قرآن را روی زمین گذاشتیم امام که مراقب بودند فرمودند: «قرآن را روی زمین نگذارید» و بلافاصله دستشان را جلو آورده آن را گرفتند و روی میزی که در کنارشان بود گذاشتند.( در سایه آفتاب ، ص 114)  

 خواندن روزی یک جزء قرآن

     از جمله برنامه های روزانه امام درپاریس قرائت یک جزء قرآن در هشت وقت منظم بود. ( مجموعه سخنرانیهای امام خمینی؛ ج2، ص20)

هر سه روز یک ختم قرآن

    امام در ماه رمضان هر روز 10 جزء قرآن می خواندند یعنی هر سه روز یک دور قرآن را ختم می کردند.

( سرگذشت های ویژه از زندگی امام خمینی؛ ج4 ؛ ص 129)