درباره ازدواج شیخ بهائی در کتاب « شیخ بهائی: زاهد سیاستمدار و دانشمند ذی فنون» چنین می خوانیم: شیخ بهاءالدین که اینک در سنین ازدواج بود، بی جهت ازدواج را به تاخیر نینداخت. او در انتخاب همسر دقت فراوان نشان داد، بر خلاف بسیاری از جوانان که در انتخاب همسر دقت لازم ندارند و تنها به زیبائی دختر و ثروت پدر و یا دارا بودن مدرک بالای تحصیلی دل خوش می کنند. شیخ بهاء الدین به پیشنهاد پدرش با یک خانواده کاملا مذهبی و آگاه و فداکار وصلت کرد و با یک دختر بسیار دانشور و پارسا و متعهد که با وظایف دینی به خوبی آشنا و در راه آن بسیار کوشا بود، ازدواج کرد. همسر شیخ بهاءالدین، دختر عالم بزرگوار شیخ زین الدین علی منشار عاملی بود، همان عالم بزرگواری که هجرت به ایران با درخواست او انجام شد و هنگام ورود به قزوین شیخ بهاءالدین و خانواده اش در خانه وی مسکن گزیدند.
دختر زین الدین علی، الگوی اخلاق اسلامی، تقوا، حجاب و دانش و تجسم دینداری و دانشوری بود و نور علم و ایمان آینده ای درخشان در برابر دیدگانش قرار می داد. شیخ بهاءالدین که در جستجوی همسری پاک و پارسا بود، سرانجام با پیشنهاد خانواده اش که از قدیم این خانواده را می شناختند، با این دختر نیک سیرت ازدواج کرد.
تاریخ نویسان می گویند: همسر شیخ بهاءالدین زنی پارسا، دانشمند، حدیث شناس، فقیه، محقق و مدرس بوده است. در آن روزگار که بسیاری از زنان بلکه اکثریت مردان از سواد خواندن و نوشتن محروم بودند و یا تحصیل علم و دانش را برای زن لازم نمی شمردند، همسر شیخ بهاءالدین، استادی بلندپایه بود. با ازدواج شیخ بهاءالدین و همسر دانشورش، پیوند دوستی دیرین به یک ازدواج مقدس انجامید و دو جوان متعهد و دانشمند لبنانی در سرزمین ایران کانون مقدس را پایه گذاری کردند و خدمات فراوان به ایران و جهان اسلام تقدیم داشتند.
