روزی در نجف اشرف، طلبه ای به اتاق ایت الله شهید سیدحسن مدرس آمد و از سردرد شکایت نمود. مدت یک هفته بود که تبش قطع نمی شد. خیلی ناله می کرد و از شدت درد و ناراحتی به خود می پیچید. شهید مدرس دست خود را بر پیشانی آن طلبه نهاد و ایه شریفه نور « الله نور السموات و الارض ... و الله بکل شیء علیم » را قرائت کرد. پس از پایان یافتن ایه ، سردرد آن طلبه برطرف و تبش کاملاً قطع شد.

عابد و زاهد و صوفی همه طفلان ره اند

مرد اگر هست به جز عالم ربّانی نیـست

منبع: هزار و یک حکایت قرآنی، ص 364 ، به نقل از داستانهای مدرس، ص 84.

http://www.hawzah.net