امام صادق علیه السلام فرمود: داود علیه السلام در مناجات خود عرض کرد: خداوندا، حق را آن طوری که در نزد خودت است به من نشان بده تا من روی همان حقیقت میان مردم حکم کنم. خطاب آمد: ای داود، تو طاقت چنین کاری را نداری. بعد داود التماس زیادی به خداوند کرد تا خداوند قدرت درک حقیقت را به وی عطا کرد.
فردایش شخصی آمد و شخصی دیگری را هم همراه خود آورد. و گفت:
این شخص مال مرا برده است. خداوند به داود وحی فرمود: که این شخص مدعی پدر آن شخص مدعی علیه را کشته. پس داود به آن دومی دستور داد که به قصاص قتل پدرش او را بکشد و مالش را هم ببرد. بعد امام فرمود: مردم بنی اسرائیل از این قضاوت داود تعجب کردند و با یک دیگر سخن گفتند، تا بگوش داود هم رسید. لذا داود از خداوند مسألت نمود این تکلیف را از وی بردارد.
خداوند به داود وحی فرمود که: فقط در میان مردم با اتکاء به دلایل و شواهد قضاوت کن. اگر دلیلی نبود آنها را موظف کن برای اثبات حقانیت خویش به نام من سوگند بخورند.
 منبع : کلیات حدیث قدسی(ترجمه الجواهر السنیة فی الأحادیث القدسیة)، ص: 169

http://www.hawzah.net/fa/goharenab/View/