حضرت رضا علیه السلام از امام باقر علیه السلام نقل کرده که حضرت فرمود: خداوند در یکی از وحی ها در طور، به موسی فرمود: ای موسی، به قومت ابلاغ کن که هیچ چیزی بندگانم را به من نزدیک نمی کند مگر گریه از ترس من و هیچ کدام از عبادتها در نزد من به اندازه چشم پوشی از حرامهای من ارزش ندارد. در نزد من آن صفت از زهد بهتر است که بوسیله آن از دنیا بی نیاز شوند.
موسی عرض کرد: أی کریمترین بخشندگان، در قبال این اوصاف چه چیزی بر آن اشخاص می دهی؟
خداوند فرمود: آن کسانی که در اثر گریه از ترس به من تقرب پیدا می کنند، در جایگاه بسیار والایی هستند که هیچ کس در آن جایگاه با آنان شریک نیست. اما عبادت کنندگان بواسطه دوری کردن از حرامهای من، و بواسطه شرمی که از آنان دارم، اعمال ایشان را تفتیش نمی کنم. ولی اعمال سایر مردم را تفتیش می کنم. اما برای کسانی که از دنیا چشم پوشیده اند در مقابل این عملشان بهشت را برای آنان مباح می کنم، هر کجا دلشان می خواهد بمانند.

http://www.hawzah.net/fa/goharenab/View/44261