مردان خدا هرگز سائلی را از در خانه خود محروم نمی کنند و آنان را در حد توان خود می نوازند و حال پریشان، دل لرزان محتاجان را به نحوی شاد و مسرور می کنند.

اگر نیاز مالی و یا مشکل دیگری را نیز نتوانند رفع کنند، حداقل با زبان خوش، محرومان و فقرا را راضی می کنند. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

«انَّکمْ لَنْ تَسَعُوا النَّاسَ بِامْوالِکمْ فَسَعُوهُمْ بِاخْلاقِکمْ»؛

شما هرگز نمی توانید با توانائی های مالی خود مردم را راضی و خشنود کنید امّا می توانید با زبان خوش و اخلاق شایسته آنان را آرامش و راحتی ببخشید.

حضرت سیدالشهداء طبق این آموزه نبوی هرگاه که توانایی بخشش و احسان نداشت، با گشاده رویی و رفتاری خوشایند و دلپذیر مراجعین را راضی می کرد. آن حضرت روزی نشسته بود که فردی رجوع کرد و اظهار داشت: ای پسر رسول خدا! به دادم برس! فلان شخص از من طلبکار است و می خواهد مرا زندانی کند. امام حسین علیه السلام فرمود: به خدا سوگند! الآن هیچ پولی ندارم که بدهی تو را بپردازم. بدهکار گفت: پس حداقل با او گفتگو کن شاید مقداری مهلت دهد و نظرش تغییر کند. امام فرمود: من هیچ آشنایی با طلبکار تو ندارم.

امّا از پدرم علی علیه السلام شنیدم که می گفت: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده است:

هرکس در راه حل مشکل برادربا ایمان خود تلاش نماید چنان است که نه هزار سال خدا را عبادت کرده در حالی که روزها روزه گرفته و شب ها را به عبادت گذرانیده باشد. بنابراین، اگر توانایی مالی نداریم که بخشش و احسان کنیم، ولی می توانیم با رفتار نیک خود تا حدودی به آلام و رنج های درونی بیچارگان مرحم گذاشته و از اضطراب خاطر آنان بکاهیم.

https://hawzah.net/fa/LifeStyle/View/54861/