در نگاه امام رضا علیه السلام، دعا سلاح مؤمن و ستون دین و روشنایی آسمان و زمین است.[1]
حضرت رضا (ع) همواره به اصحاب خود می فرمودند:
علیکم بسلاح الأنبیاء؛
(بر شما باد به اسلحه انبیا.)
گفتند: «سلاح انبیا چیست؟» ایشان فرمودند: «دعا.»[2]
حضرت رضا (ع) از حضرت رسول (ص) سخنی درباره حضرت موسی (ع) بیان می کنند که نشانگر اهمیت ارتباط و انس و نجوای با خداست: موسی بن عمران (ع) گفتند: «بارخدایا، آیا تو دور هستی که فریاد بزنم یا نزدیکی که مناجات کنم؟» خداوند فرمود:
أَنَا جَلِیسُ مَنْ ذَکرَنِی؛
(من هم نشین کسانی هستم که در یاد من باشند.) موسی عرض کرد: «خداوندا، من گاهی درحالی قرار دارم که بزرگی تو مرا منع می کند که با تو سخن گویم.» خداوند فرمود:
یا مُوسَی اذْکرْنِی عَلَی کلِّ حَال؛
(ای موسی در هر حال با من سخن بگو و در یاد من باش.)[3]
پی نوشت ها
[1] عیون أخبار الرضا( ع)، ج 2، ص 37.
[2] کافى، ج 1، ص 468.
[3] عیون أخبار الرضا( ع)، ج 1، ص 127.

http://www.hawzah.net/fa/goharenab/View/