روزی علی (ع) چهار درهم نقره در نزد خود داشت یک درهم آنرا شب و یک درهم آنرا روز و یک درهم آنرا آشکارا و یک درهم آنرا پنهانی صدقه داد، تا در حالات گوناگون به مستمندان کمک کرده باشد.
آیه 274 سوره بقره در شأن آنحضرت نازل گردید:
«الذین ینفقون اموالهم باللیل و النهار سرا و علانیة فلهم اجرهم عند ربهم ولا خوف علیهم و لا هم یحزنون»: آنها که اموال خود را به هنگام شب و روز، پنهان و آشکارا، انفاق می کنند، پاداششان نزد پروردگارشان است و نه ترسی بر آنها است و نه غمگین می شوند.[1]
پی نوشت
[1] تفسير نورالثقلين، ج 1،ص 290؛ تفسير درّالمنثور ذيل آيه فوق.

http://www.hawzah.net/fa/goharenab/View/45358/